Page 93 - 013

93

็
ี
ี่
Abdulkarim Shaidan. (1996 : 123) ได้กล่าวค ากล่าวน้เปนตัวอย่างทชัดเจน
ั
ื่
ิ
ี่
ิ
ิ
ส าหรบส่งทเราได้กล่าวถงข้างต้น เหล่าอหม่ามทั้งสและอหม่ามคนอนๆ ต่างกล่าวกันในท านอง
ี่
ึ
็
ี
ึ
่
็
ุ
ุ
็
เดยวกันว่าความเหนของท่านแต่ละคนนั้นเปนเพียงแค่ความเหนของปถชนผู้หนง ถ้าหากม ี
ี่
ื่
็
้
ู
ความเหนอนทเพียบพรอมด้วยหลักฐานทถกต้องกว่าก็ให้กลับไปหาหลักฐานนั้น ค าพูดของท่าน
ี่
ิ
ิ
ี่
ุ
ั
อิหม่ามมาลก ทได้กล่าวว่า “ค าพูดของคนทกคนนั้นทั้งรบได้และท้งได้ ยกเว้นค าพูดของท่านรอ
สล เท่านั้น
ู
การจัดการความขัดแย้ง (Conflict Management) มหลายรปแบบดังน้ ี
ู
ี
1. การเผชญหน้า (Confrontation)
ิ
ี่
ุ
ื่
การลดลงของการสอสารระหว่างกล่มทขัดแย้งอาจก่อให้เกิดความขัดแย้ง
ี่
ทลกลามใหญ่โตได้ ดังนั้นการจัดการความขัดแย้งดังกล่าวสามารถกระท าได้โดยให้กล่มทขัดแย้ง
ุ
ี่
ุ
ุ
ุ
ี
ุ
ุ
ั
มาประชมร่วมกัน และในการประชมดังกล่าวน้ กล่มจะต้องระบปญหาและแนวทางการแก้ไข
ุ
ิ
์
ี
็
ื่
ู
ปญหาดังกล่าว วิธการน้ได้พิสจนให้เหนแล้วว่ามประสทธภาพมากเมอความขัดแย้งมสาเหตมา
ิ
ี
ี
ั
ี
ี
จากความเข้าใจผิด อย่างไรก็ตาม วิธการดังกล่าวน้ไม่เหมาะต่อการน าไปใช้ในการแก้ปญหาทม ี
ี่
ั
ี
ความซับซ้อน
ั
2. การเพิ่มทรพยากร (Expension of Resources) ความขัดแย้งทเกิดข้นจาก
ึ
ี่
ี่
สาเหตความจ ากัดของทรพยากรอาจแก้ไขโดยการเพิ่มตามแบบแผน ปญหาทเกิดข้นจากการใช้
ั
ุ
ึ
ั
ี่
ื
ั
ี
วิธการดังกล่าวน้ คอว่าทรพยากรมอยู่จ ากัดและยากทจะเพิ่ม อย่างไรก็ตาม ความเปนไปได้ของ
ี
ี
็
วิธการดังกล่าวน้น่าจะได้รบการพิจารณา
ั
ี
ี
3. การให้ความเหนของผู้เชยวชาญ (Providing an Expert Opinion)
ี่
็
ิ
ิ
ื
ความขัดแย้งระหว่างล่มจากความคดเหนต่อความจรงต่างกัน หรอเกิดจากความ
็
ื่
ี่
เข้าใจเกี่ยวกับเรองใดเรองหนงแตกต่างกัน ในหลายกรณด้วยกัน กล่มทเกี่ยวข้องกับความขัดแย้ง
ุ
ึ
่
ื่
ี
ขาดข้อมูลทจะน าไปใช้ในการวินจฉัยเพื่อให้เกิดความน่าเชอถอได้ว่า ความเหนใดเปนความเหนท ี่
็
ื่
ิ
็
็
ี่
ื
ี
ี่
ุ
ี่
็
ู
ถกต้องและความเหนใดเปนความเหนทดทสด ดังทอัลลอฮ ฺ ได้ตรสไว้ว่า
็
็
ี่
ั



 




              ... ﴿




) 311 : ةيلآا ماعنلأا( ﴾      


