Page 91 - 013
P. 91
91
﴿
) 311 : نارمع لآ( ﴾
ื
ื
ิ
ุ
ี่
ความว่า “คอบรรดาผู้ทบรจาคทั้งในยามสขสบาย และในยามเดอดรอน และ
้
ุ
บรรดาผู้ข่มโทษะ และบรรดาผู้ให้อภัยแก่เพื่อนมนษย์ และอัลลอฮ์นั้นทรงรก
ั
ผู้กระท าดทั้งหลาย” (อาละอมรอน :134)
ิ
ี
ู
ี
ี่
ึ
็
่
การขออภัยการให้อภัยนั้นเปนวิธการหนงทถกน ามาใช้แก้ไขความขัดแย้งตาม
แนวทางของอสลาม อันแสดงถงการรจักแยกแยะระหว่างความผิดกับความถกต้องโดยผู้กระท าผิด
้
ิ
ู
ู
ึ
เปนฝายขออภัยและขอโทษผู้ถกกระท าเปนฝายให้อภัยและไม่เอาผิด ไม่มการขออะไรทน่ายก
ี
่
็
ี่
็
ู
่
ี่
ย่องน่าชมเชยและน่าสรรเสรญยิ่งกว่าการขออภัยและการขอโทษ ไม่มการให้ส่งใดทยิ่งใหญ่และ
ี
ิ
ิ
็
ิ
็
ทรงคณค่าทางจตใจมากกว่าการให้อภัยและการยกโทษภายใต้ความเปนพี่เปนน้องร่วมศาสนา
ุ
ี
เดยวกัน
ึ
ึ
วิธที่หา การน่งเฉย หมายถง การไม่แสดงออกด้วยประการใดๆไม่ใช่แสดงถง
ิ
้
ี
่
ึ
ี
่
ุ
ู
็
่
้
้
ู
ั
ี่
ี
็
ั
การหลกเลยงปญหาแต่เปนการแสดงให้ทกฝายรบรว่าไม่มฝายใดผิด เปนการบอกให้รถงทกฝาย
ุ
ี่
ี่
ั
ื
ู
ถกต้องไม่ควรทจะมาขัดแย้งหรอโต้เถยงกัน ดังทอัลลอฮ ฺ ได้ตรสว่า
ี
) 311 : فارعلأا( ﴾ …… ﴿
ความว่า “และเจ้า มูฮัมมัด จงผินหลังให้แก่ผู้โฉดเขลาทั้งหลายเถด”
ิ
ฺ
(อัล-อะอรอฟ:199)
ี่
ึ
ุ
ู
มรายงานทถกบันทกไว้สรปได้ว่า เมอคร้งทศาสดามูฮัมมัด กลับจากการท า
ี
ั
ื่
ี่
ี่
์
ึ
ุ
ศกกับกล่มชนหลายเผ่าทรวมตัวกัน (อัลอะหซาบ) ท่านได้กล่าวไว้ว่า ใครคนใดอย่าได้
ิ
ิ
ึ
ี
ื่
ี่
ึ
ละหมาดอัสร(ตอนเย็น)เว้นแต่เมอเดนทางไปถงต าบลหนงทมชอว่าบนกูรอยซะฮ์ แต่แล้วได้มคน
ี
ี
ื่
่
ิ
ึ
่
ส่วนหนงละหมาดอัสร (ตอนเย็น) ในระหว่างการเดนทางเพราะได้เข้าเวลาของการละหมาด
ิ
ิ
ี่
่
อัสร (ตอนเย็น) แล้ว แต่อกส่วนหนงยืนยันทจะไปละหมาด ณ สถานททศาสดามูฮัมมัด สั่ง
ึ
ี่
ี่
ี
ิ
ิ
ไว้ ซงทั้งสองกล่มโต้แย้งกันและยืนยันว่าส่งทตนเองท าคอส่งทถกต้อง เมอศาสดา
ุ
ื
ื่
ู
ี่
ึ
ี่
่
ิ
มูฮัมมัด ทราบเหตการณดังกล่าว ท่านได้น่งเฉย พอจะสรปได้ว่า การผินหลังนั้น มได้หมายถง
ุ
ึ
์
ิ
ุ
็
ิ
็
ี
ั
ึ
ี่
ี
็
การหลกเลยงปญหาโดยไม่มการด าเนนการใดๆ หากแต่เปน การแสดงออกถงความไม่เหนดเหน
ี