Page 27 - 001

16

ของเครื่องมือเครื่องใช้ที่พบส่วนใหญ่ในยุคนี้เป็นตัวกำหนดเรียก กล่าวคือ เครื่องมือหินในสมัยนี้

จะมีขนาดเล็กมาก มีลักษณะเป็นใบมีดขนาดเล็ก (microblades) มีความยาวของใบมีดอยู่ที่
ประมาณ 1-5 เซนติเมตร ตกแต่งใบมีดด้านหนึ่งหรือสองด้านโดยการใช้แรงกดให้เกิดการแตก
ของหินจนเป็นเหลี่ยมคม เครื่องมือหินขนาดเล็กนี้จะทำออกมาในรูปของใบมีดยาว ใบมีดรูป

พระจันทร์เสี้ยว (crescents) รูปสามเหลี่ยม (triangles) และสี่เหลี่ยมคางหมู (trapezes) โดย
จะนำมันไปเข้าด้ามกับไม้หรือกระดูกด้วยยางไม้ธรรมชาติ ซึ่งจะทำให้ได้เครื่องมือประเภทหัวธนู

หอก มีด ฉมวกและเคียว

ภาพที่ 7 ตัวอย่างเครื่องมือหินขนาดเล็ก

ที่มา : https://upload.wikimedia.org/ [Online], accessed 10 September 2018.

การดำรงชีวิตในยุคนี้ยังอยู่บนพื้นฐานของการหาของป่า-ล่าสัตว์ แต่ในบางพื้นที่กลับพบ
หลักฐานว่ามนุษย์สมัยหินกลางเริ่มเลี้ยงสัตว์ประเภทแพะหรือแกะเพอเป็นอาหารแทนที่จะล่า
ื่
สัตว์อย่างเดียวแล้ว ผู้คนเริ่มอยู่ติดที่มากขึ้น การเร่ร่อนและการพำนักอยู่แค่ในบางฤดูกาลเริ่ม
ลดน้อยลง ถ้ำ เพิงผา และสถานที่กลางแจ้งยังคงถูกใช้เป็นที่อยู่ของมนุษย์ โดยการสร้างด้วยพม
ุ่
ไม้หนา โครงสร้างที่อยู่อาศัยเป็นรูปวงกลม บางครั้งพบว่ามีการใช้หินเป็นฐานเพื่อให้เกิดความ
มั่นคงและป้องกันภัยที่เกิดจากลม ส่วนพื้นก็ปูด้วยหินกรวด แหล่งที่อยู่อาศัยแต่ละประเภทอาจ
มีหลายครอบครัวเข้าไปอาศัยอยู่ ในขณะที่บางแหล่งอาจมีเพียงครอบครัวเดียวเท่านั้น ตัวอย่าง
6
แหล่งโบราณคดีที่สำคัญในสมัยนี้ คือ แหล่งโบราณคดีซาไร-นาหรร-ไร (sarai Nahar Rai) แหล่ง
โบราณคดีมะหะทะหะ (mahadaha) และแหล่งโบราณคดีทัมดามา (damdama) ในรัฐอุตตร

ประเทศ (Uttar Pradesh)
ลักษณะเด่นอีกประการหนึ่งในยุคหินตอนกลาง คือ การริเริ่มในงานทางด้านศิลปะ ซึ่ง
ส่วนใหญ่อยู่ในรูปของการวาดภาพ (paintings) ศิลปะถ้ำถูกพบอยู่ในหลายภูมิภาคของอินเดีย

โดยเฉพาะบริเวณภาคกลางที่พบมากเป็นพิเศษ ตัวอย่างแหล่งโบราณคดีที่สำคัญคือ ภิมเบตกา
(bhimbetka) ซึ่งปรากฏภาพวาดที่มีความหลากหลาย ทั้งภาพของมนุษย์ สัตว์ และภาพวาดที่

ออกไปในทางนามธรรม (abstract) ภาพวาดเหล่านี้ถือเป็นข้อมูลสำคัญในการศึกษาวิถีชีวิตและ
ชุมชนของผู้คนในยุคนั้น รวมไปถึงสภาพแวดล้อมต่างๆที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นอีกด้วย

การมาถึงของวัฒนธรรมการใช้เครื่องมือหินขนาดเล็กในอินเดีย สามารถกำหนดอายุได้ในราว 10,000 ปีก่อนคริสตกาล และ
หายไปอย่างสมบูรณ์ ซึ่งหมายถึงหมดสิ้นการใช้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงในราวต้นคริสตกาล หรือประมาณ 2,000 ปีมาแล้ว
6 Peter N. Perqrine. (2003). World Prehistory: Two Million years of human life. N.J: Prentice Hall, p. 385.