Page 28 - 0006
P. 28
19
นั่นคือ 20,000 × 12 = 240,000 บาท ถ้าคิดจากราคาทองค าราคาเดียวกัน เขาก็ต้องจ่าย 2.5% ของ
240,000 = 6000 บาท (อับดุลเลาะ อับรู, 2560)
2.1.4 ประเภทของทรัพย์สินที่ไม่ต้องจ่ายซะกาต
ื
ทรัพย์สินที่ไม่ต้องจ่ายซะกาต ได้แก่ ทรัพย์สินที่เตรียมไว้เพื่อครอบครองและใชสอยถอวา
้
่
ไม่มีซะกาต เช่นบ้านเพื่ออยู่อาศัย เสื้อผ้า เครื่องใช้ในบ้าน สัตว์พาหนะ รถ เป็นต้น (อับดุลเลาะ อับรู
และสุไลมาน อาแว, 2560)
หะดีษรายงานจากท่านอบู ฮุร็อยเราะฮฺ ว่า แท้จริงท่านรอซูลุลลอฮฺ กล่าวว่า
ความว่า “ไม่วาญิบเหนือมุสลิมในทาสของเขาและม้าของเขาซึ่งเศาะดาเกาะฮฺ”
(บันทึกโดย al-Bukhari : 1463 และ Muslim : 982)
่
์
นอกจากนี้ สิ่งวะกัฟต่างๆ ที่เป็นขององคกรการกุศลส่วนรวม เชนมัสยิด โรงเรียน และ
สมาคมเป็นต้น ไม่ต้องจ่ายซะกาต และสิ่งที่เตรียมไวเพื่อใชจ่ายแก่การกุศลส่วนรวมก็เหมือนกับสิ่ง
้
้
วะกัฟคือไม่ต้องจ่ายซะกาต แต่วาญิบต้องจ่ายซะกาตสิ่งวะกัฟที่เจาะจงเช่นสิ่งที่วะกัฟแก่ลูกๆ ของตน
เป็นต้น
ข้อควรค านึงในประเด็นนี้ คือ
1) หากบุคคลมีทรัพย์สินครบพิกัด และครบรอบปี ถือว่าต้องจ่ายไม่วาเขาจะเตรียมมันไว ้
่
เพื่อใช้จ่าย แต่งงาน ซื้ออสังหาริมทรัพย์ จ่ายหนี้ หรืออะไรก็ตาม
2) หากผู้ที่จะต้องจ่ายซะกาตเสียชีวิตโดยที่เขายังไม่จ่าย ให้ญาติจ่ายซะกาตให้จากมรดก
ของเขา ก่อนท าการสนองพินัยกรรมและแบ่งมรดก
3) หากทรัพย์ลดลงจากพิกัดในบางชวงก่อนครบรอบปี หรือมีการขายโดยไม่มีเจตนา
่
หลีกเลี่ยงซะกาตถือว่าการนับรอบขาดลง และหากมีการสับเปลี่ยนทรัพย์ชนิดเดียวกันถือว่าให้สานต่อ
การนับรอบปี
4) หากมุสลิมคนหนึ่งเสียชีวิตโดยมีภาระจะต้องจ่ายซะกาตและหนี้สิน โดยที่ทรัพย์สินที่
เขาทิ้งไวไม่พอส าหรับทั้งสอง (ทั้งการจ่ายซะกาตและจ่ายหนี้) ให้ท าการจ่ายซะกาตก่อน เพราะ
้
ิ
ซะกาตเป็นสิทธของอัลลอฮฺที่ได้ก าหนดเหนือผู้ที่มีความพร้อม และอัลลอฮฺสมควรแก่การจ่ายมากกว่า
2.5.6 ผู้มีสิทธิรับซะกาตและผู้ไม่มีสิทธิรับซะกาต
อัลลอฮฺได้ก าหนดให้ผู้มีสิทธิในซะกาตจ านวน 8 ประเภท ดังอัลลอฮฺ ตรัสว่า
“ความว่า “แท้จริงทานทั้งหลายนั้น ส าหรับบรรดาผู้ที่ยากจน ผู้ที่ขัดสน เจ้าหน้าที่ในการ
รวบรวมมัน ผู้ที่หัวใจได้รับการโน้มน้าว (สู่อิสลาม) การไถทาส ผู้มีหนี้สินล้นตัว ในทางของอัลลอฮฺ
่
่
และผู้ที่อยู่ในระหวางเดินทาง ทั้งนี้เป็นบัญญัติอันจ าเป็นซึ่งมาจากอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺนั้นเป็น
ผู้ทรงรอบรู้ ผู้ทรงปรีชาญาณ”
(อัตเตาบะฮฺ : 60)
จากอายะฮฺดังกล่าวสรุปได้ ดังนี้ (al-Qardhawi, Yusuf. (1993 : 93-533)
