Page 25 - 050
P. 25
3
ل
ي
َ دنِع اًتْقَم َ رُبَك َ نوُلَعْفَ ت اَ م اَ ل َ نوُوُقَ ت َ مِ ل اوُنَمآ َ نيِذَّا اَهَُْ أ اَ ي
ل
يِ ف َ نوُلِتاَقُ ي َ نيِذَّلا ُْ بِحُ ي َ هَّللا َّ نِ إ َ نوُلَعْفَ ت اَ م اَ ل اوُلوُقَ ت نَ أ ِ هَّللا
ٌ صوُصْرَّم ٌ ناَينُ ب مُهَّنَأَك اًّفَص ِ هِليِبَس
ี่
๋
ิ
ั
ความว่า “ โอ้บรรดาผู้ศรทธาเอย ท าไมพวกเจ้าจงกล้าพูดในส่งทพวก
ึ
ิ
ิ
ิ
เจ้าไม่ปฏบัต เปนทน่าเกลยดยิ่งทอัลลอฮ การทพวกเจ้าพูดในส่ง
ี่
ฺ
ี่
็
ี่
ี
้
ู
ั
ิ
ี่
ทพวกเจ้าไม่ปฏบัต แท้จรง อัลลอฮ ทรงรกบรรดาผู้ทต่อสในทาง
ี่
ิ
ิ
ฺ
็
่
ี
ึ
ของพระองค์เปนแถวเดยวกัน ประหนงพวกเขาเปนอาคารทยึดมั่น
ี่
็
แข็งแรง ”
(อัศศ็อฟ : 2-4)
ี
ึ
ิ
ดังนั้นในการบรหารจัดการศกษาในโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามให้บรรล ุ
ิ
เปาหมายได้นั้นย่อมต้องมการเตรยมการ เตรยมความพรอม และวางแผนโดยต้องอาศัยผู้บรหารมอ
้
ื
ิ
ี
ี
ี
้
้
ู
ิ
ี
็
ิ
ี
ั
อาชพ ยึดหลักพูดจรงท าจรง มความรความสามารถ มคณธรรมจรยธรรมเปนทยอมรบและต้องม ี
ี่
ิ
ี
ุ
ี
ู
วิสัยทัศน์กว้างไกล จงจะสามารถน าพาโรงเรยนไปส่เปาหมายแห่งความส าเรจได้
็
้
ึ
ั
ั
ิ
ุ
ในปจจบันต้องยอมรบว่าสภาพแวดล้อมของโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามม ี
ี
ี่
การเปลยนแปลงและแข่งขันกันตลอดเวลา และมปญหาและอปสรรคหลายประการอาจเนองจาก
ี
ุ
ื่
ั
ี่
ุ
ิ
ี
สภาพท้องถ่นและขนาดของโรงเรยนมความแตกต่างกัน เช่นโรงเรยนทตั้งอยู่ในเขตชมชน เขตเมอง
ี
ื
ี
ี
ี
ี่
หรอเขตเทศบาลมการคมนาคมสะดวกกว่าโรงเรยนทอยู่ในชนบท ด้านขนาดของโรงเรยน โรงเรยน
ี
ื
ี
ขนาดใหญ่มบคลากรมากกว่าย่อมท าให้เกิดปญหาในการบรหารได้มาก ผู้บรหารโรงเรยนเอกชน
ิ
ิ
ี
ั
ี
ุ
ั
สอนศาสนาอสลาม ได้แก่ ผู้รบใบอนญาต ผู้จัดการ และครใหญ่ขาดวิสัยทัศนในการจัดการศกษา
ู
ิ
์
ุ
ึ
ึ
้
ู
ึ
และขาดความรทางการบรหารการศกษาเนองจากมความรวิชาสามัญศกษาน้อยและขาดความ
้
ู
ิ
ื่
ี
ื
กระตอรอรนในการพัฒนาตนเอง (ส านักงานคณะกรรมการการศกษาเอกชน,2543:18 ) อกทั้ง
ื
ึ
้
ี
็
ี่
ิ
ั
ี
ุ
คณภาพของนักเรยนในโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามยังไม่เปนทน่าพอใจ สบเนองจากปญหา
ื่
ื
ี
ิ
ี
ู
ู
ี
ด้านการบรหารจัดการโรงเรยน หลักสตรและการจัดการเรยนการสอน ไม่มระบบฐานข้อมล
ี
ี่
้
งบประมาณไม่เพียงพอ ขาดความพรอมด้านสภาพแวดล้อมสถานท (มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา,2549
ั
็
ิ
ิ
อ้างถงใน นเลาะ แวอเซง และคณะ,2552 : 743) และปญหาทเกี่ยวกับกระบวนการบรหารเชงกลยุทธ ์
ิ
ี่
ึ
ุ
ี่
ในโรงเรยนส่วนใหญ่ทพบคอโรงเรยนบางแห่งไม่มการวิเคราะหสภาพแวดล้อมของโรงเรยนอย่าง
์
ี
ี
ี
ี
ื
ุ
ิ
ี
จรงจัง บคลากรทกฝายไม่มส่วนร่วมในการวางแผนกลยุทธและในทกด้านของกระบวนการบรหาร
ุ
์
ุ
่
ิ
ี
ี่
ู
ิ
ี
ิ
์
้
ื่
เชงกลยุทธในโรงเรยน เนองจากขาดความรความเข้าใจและมภาระงานทต้องปฏบัตมาก โรงเรยน
ิ
ี
