Page 18 - 046

บทที่ 2

ิ
ทฤษฎีและงานวจัยที่เกยวข อง
ี่
2.1 ทฤษฎีที่เกี่ยวข อง
2.1.1 อุตสาหกรรมปาล#มน้ํามัน

ั
ี
ปาล'มน้ํามันจัดเป8นพืชเศรษฐกิจทางภาคใต ของประเทศไทย เป8นพืชน้ํามนยืนต นที่มอายุกว า
25 ป} ปลูกมากในจังหวัดกระบี่ สุราษฏรธาน ชุมพร สตูล และตรัง ตามลําดับ ในป~จจุบันยังเป8น
ี
'
ุ
ู
ั
อุตสาหกรรมที่เน นการแปรรปเป8นน้ํามนพืช โดยอตสาหกรรมปาล'มน้ํามนของไทย แบ งเป8น 4 ส วน
ั
ดังแสดงในรูปที่ 2.1 คือ
1) เกษตรกรชาวสวนปาล'มน้ํามัน (การผลิตวัตถุดิบต นน้ํา)
ั
ั
ึ่
ู
ั
ุ
2) โรงงานสกดปาล'มน้ํามนดิบ (อตสาหกรรมแปรรปกลางน้ํา) ซงเป8นแหล งรองรบผลผลิต
ทะลายปาล'มน้ํามันที่ผลิตได ทั้งหมด
ั
ึ่
ิ
3) โรงงานกลั่นน้ํามนปาล'มบรสุทธิ์ (อุตสาหกรรมแปรรูปปลายน้ํา) ซงเป8นแหล งใหญรองรับ

น้ํามันปาล'มดิบที่ผลิตได เกือบทั้งหมดเพื่อมาทําการกลั่นให บริสุทธิ์และจําหน ายให ผู บริโภค
ุ
4) อตสาหกรรมต อเนอง เป8นอุตสาหกรรมที่ใช น้ํามนปาล'มดิบเป8นวัตถดิบ เช น สบ อาหาร
ื่
ุ
ู
ั
สัตว' และไบโอดีเซล น้ํามันปาล'มดิบที่ผ านการทําให บริสุทธิ์เพื่อการบริโภคจะอยู ในรูปของโอลีอีน

รูปที่ 2.1 ระบบอุตสาหกรรมปาล'มน้ํามันของไทย (กรมการค าภายใน, 2554)

2.1.2 กระบวนการสกัดน้ํามันปาล#มดิบ
ุ
ี
็
ั
หลังจากการเกบเกี่ยวทะลายปาล'มน้ํามนจะมการขนส งผลผลิตเขาสู โรงงานอตสาหกรรมที่

ี
ั
้ํ
สกัดน้ํามนปาล'ม วิธีการสกดนามนปาล'มในประเทศไทยมหลายวิธี โดยหลัก ๆ สามารถแบงออกเป8น
ั

ั
ื
2 วิธี คอแบบไมใช น้ําหรอแบบแหงและแบบใช น้ําหรอแบบเป}ยกหรือเรียกอีกอย างว าแบบมาตรฐาน

ื

ื
ี่
ั
ี
ํ
โดยโรงงานอุตสาหกรรมที่สกัดน้ํามนแบบมาตรฐานจะเป8นโรงงานทมกาลังการผลิตสูงประมาณ 30 -
80 ตันต อชั่วโมง และน้ํามันที่ได จัดเป8นน้ํามันคุณภาพระดับเกรดเอเนื่องจากมการแยกชนดของน้ํามน
ั
ี
ิ

ั
ี่

ื
ปาล'ม สําหรับโรงงานที่สกัดน้ํามนแบบไมใช น้ําหรอแบบแหงจะเป8นโรงงานทมกาลังการผลิตคอนข าง
ํ
ี