Page 245 - 044

245

ี
“ท่านอลได้กล่าวว่า ถ้าคณได้ท างานอะไรสักอย่างขอให้ท างาน
ุ
ี่
ื่
อย่างต่อเนอง มันเพียงพอแล้วส าหรบผู้ทหันหลังออกจากความร ู ้
ั
ทต้องประสบกับความโศกเศราเสยใจและความขาดทน”
้
ุ
ี
ี่
(al-Zarnuji, 1986 : 117)

ี
5.2.5.3-มารยาทของผู้เรยนต่อผู้สอน
้
ิ
1. สรางความใกล้ชดกับผู้สอนและเพื่อนฝูง
ู
ี
อัลซัรนญยืได้กล่าวว่า
ี่
ิ
็
“การประจบสอพลอนั้นเปนส่งทอับอายนอกจากในการแสวงหา
ู
ความร เพราะในการแสวงหาความรนั้นจ าเปนอย่างยิ่งต้องประจบ
้
็
ู
้
อาจารย์ผู้สอนและเพื่อนฝูงเพื่อได้รบประโยชน์ทางความรจาก
ู
ั
้
พวกเขา”
(al-Zarnuji, 1986 : 117)

ิ
2. การถ่อมตนและให้เกียรตผู้สอน
ี
ู
ุ
ี
ุ
บรฮานดดนอัลซัรนญย์ได้กล่าวว่า
ิ
ึ
“ความรนั้นมเกียรตและไม่ต าต้อย และจะไม่ได้มาซงความรนอก
้
่
ู
ี
่
ู
้
่
ุ
จ าตัวให้ต าต้อยไม่สงส่ง”โดยได้ยกบทกวี
็
ี
่
ึ
“ฉันเหนเจ้าได้ครอบครองจตใจทมเกียรต และจะไม่ได้มาซง
ิ
ี่
ิ
เกียรตยศนอกจากท าให้มันต าต้อยเสยก่อน”
ิ
่
ี
(al-Zarnuji, 1986: 117)

ี
ท่านได้กล่าวอกว่า
“จงแสวงหาความพอใจจากอาจารย์ผู้สอนและจงปฏบัตตามผู้สอน
ิ
ิ
ี่
ี่
็
ในส่งทไม่ได้เปนมะซยัตต่ออัลลอฮ  และไม่ควรทจะตออัด
ิ
ี
ฺ
ี
ต่อมัคลคในส่งทเปนมะซยัต”
ุ
็
ี่
ิ
(al-Zarnuji, 1986 : 57)