Page 171 - 024
P. 171

171





                           “เวลำที่มีปัญหำอะไรต้องสะสำง เรำก็จะนัดประชุมกัน เรยกมำคุยให้เข้ำใจตรงกัน เรำ
                                                                           ี
                           จะคุยแบบใช้เหตุผลมำกกว่ำ อลฮัมดุลิลลำฮฺที่ก๊ะเองมำจำกครอบครวที่มีเหตุผล
                                                                                        ั
                                                      ั
                                         ั
                           พื้นฐำนครอบครวเดิมพ่อกับแม่จะไม่ค่อยตำมใจ เลยช่วยได้ส่วนหนึ่ง” (คุณอะตีกะฮฺ,
                           28 ธันวำคม 2555)


                                                                                                 ี
                                                                           ื
                           “มีอะไรก็ต้องปรึกษำหำรือกัน ถ้ำมีอะไรที่ค้ำงคำในใจ หรอเข้ำใจอะไรกันผิดก็ต้องรบ
                                                    ิ
                           คุย อธิบำยให้เข้ำใจว่ำควำมจรงแล้วเป็นไง ที่ได้ยินมำเป็นยังไง ...ก็นัดมำคุยกันปกติ
                                  ื่
                                                        ื่
                           อยู่ที่ว่ำเรองหนักไม่หนัก ถ้ำเป็นเรองที่ไม่หนักสำมีก็จะเป็นคนกลำง คือเขำจะคุยกับ
                           เรำให้เข้ำใจ แล้วพอไปบ้ำนโน้นเขำก็จะอธิบำยให้บ้ำนโน้นต่อ แต่ถ้ำเป็นเรองที่ต้องคุย
                                                                                         ื่
                                                                                            ์
                           พรอมกันก็จะมำนั่งพรอมหน้ำคุยกันตำมปกติทั่วไปค่ะ แต่บำงทีก็คุยเคลียรกันทำง
                                              ้
                             ้
                           โทรศัพท์ก็จบนะ ดูเป็นเรื่องๆไป” (คุณฟำติหะฮฺ, 1 มกรำคม 2556)


                           “เวลำมีเรื่องติดค้ำงในใจเรำก็จะปรึกษำหำรือกันตลอด สำมีก๊ะเขำจะไม่ให้โกรธเขำสัก

                           นำทีเดียวเลย เขำจะดูจำกสีหน้ำท่ำทำงเรำ ถ้ำเห็นว่ำเรำอำรมณ์เสียแล้ว ก็จะแกล้งหยอก

                           ให้เรำหัวเรำะ ใครจะไปโกรธต่อได้ โกรธนำนข้ำมวันนี้ไม่ได้เลย” (คุณมำซือนะ,  10
                           มกรำคม 2555)



                                                                                              ุ
                                                 ั
                           “ควำมขัดแย้งมีแน่นอนครบ แต่มันเป็นควำมขัดแย้งแบบจุกจิกและก็ไม่มีควำมรนแรง
                                                                   ู้
                                                                                   ั
                                                           ั
                           อะไร เพรำะทุกคนที่เข้ำมำในครอบครวนี้ต่ำงก็รโจทย์ของครอบครวนี้ดีอยู่แล้ว เมื่อมี
                                                                 ื
                           ควำมขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่ำงภรรยำกันเอง หรอว่ำภรรยำกับลูกนี้ ผมก็จะให้เขำเคลียร ์
                                                                ์
                                                                                     ื่
                           กันเอง ให้อธิบำยต่อหน้ำเพื่อให้เขำได้เคลียรระหว่ำงกัน เพื่อไม่ให้เรองมันบำนปลำย
                                                ุ
                                                                                    ั
                           ที่ผ่ำนมำก็ยังไม่มีอะไรรนแรงถึงขั้นท ำลำยภำพพจน์ของครอบครว ทุกคนก็เคำรพ
                           กติกำดี” (คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)


                            2) มีสามีเป็นสื่อกลางในการเจรจา
                                  กำรจัดกำรควำมขัดแย้งลักษณะนี้ ผู้เป็นสำมีจะท ำหน้ำที่เป็นตัวกลำงในกำรไกล่เกลี่ย

                                                                               ื
                   ทีละฝ่ำย ส่วนมำกมักใช้ในครอบครวที่มีที่พักอำศัยอยู่ห่ำงไกลกัน หรอควำมสัมพันธ์ระหว่ำงภรรยำ
                                                  ั
                   ไม่ได้อยู่ในระดับดีมำกนัก ซึ่งมีแนวโน้มที่จะท ำให้กำรเจรจำเป็นไปในทำงลบ ยำกที่จะหำข้อตกลง

                   ร่วมกันจึงต้องอำศัยสื่อกลำงกำรเจรจำ
   166   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176