Page 172 - 024

172

์
“ผมก็จะท ำหน้ำที่เป็นคนกลำงเคลียรทีละบ้ำน ก็จะอธิบำยโดยใช้หลักศำสนำมำก่อน
่
ึ
ถ้ำคุยกันแล้วยังไม่จบก็จะเอำไปปรกษำญำติผู้ใหญ บำงทีผู้ใหญเข้ำก็เห็นด้วยกับ
่
ควำมคิดของเรำ” (คุณเฆำะซำลี, 25 มกรำคม 2556)

“เวลำมีเรื่องก็จะอธิบำยโดยใช้หลักของศำสนำให้เขำฟัง พอไปบ้ำนโน้นก็จะพูดให้ก๊ะ

บ้ำนโน้นฟัง พอกลับมำบ้ำนนี้ก็จะเคลียรกับก๊ะบ้ำนนี้ต่อ ต้องคุยกัน เรำต้องคอยเป็น
์
คนกลำงเพรำะอยู่กันคนละที่ …จะภรรยำคนเดียวหรอหลำยคนก็ต้องเอำหุก่ม
ื
ของอัลลอฮฺมำแก้ปัญหำเป็นอนดับแรก ต้องเอำสุนนะฮฺของเรำะสูลุลลอฮฺมำปฎิบัติ ถึง
ั
ิ
จะไม่มีปัญหำ อย่ำงบำงหุก่มผู้หญงเขำก็รบไม่ได้ แต่ถ้ำเรำบอกว่ำนี้นะเป็นค ำสั่ง
ั
ของอัลลอฮฺ เป็นแบบอย่ำงจำกเรำะสูลุลลอฮฺ เขำก็ไม่กล้ำจะปฏิเสธหรอก” (คุณซุลกิฟ

ลี, 5 ธันวำคม 2555)

ื
ื่
“…จะเป็นคนที่ตรงไปตรงมำ เวลำไม่สบำยใจหรอไม่พอใจเรองอะไรก็จะพูดออกมำ
ึ
เลย จะปรกษำ เล่ำให้สำมีฟัง แล้วก็ช่วยกันหำทำงแก้ปัญหำนั้นๆ จะเป็นคนที่ไม่เก็บ
ู้
ึ
เก็บไม่ได้ มันจะรสึกว่ำอดอดทรมำน มีอะไรติดใจก็จะพูดตรงๆ ออกมำ บำงทีเรำเก็บ
ั
ี
เรื่องเครียดไว้คนเดียวเขำก็ไม่รว่ำเรำเครยด อย่ำงนี้ปัญหำก็ไม่ถูกแก้ ก็จะอธิบำยให้เขำ
ู้
ฟังว่ำเรองมันเป็นแบบนี้ แล้วต้องท ำยังไงดี ...เรองระหว่ำงบ้ำนจะไม่ค่อยมี พอไม่ได้
ื่
ื่
ื่
อยู่ใกล้กัน ไม่ต้องเห็นหน้ำเห็นตำก็เลยไม่มีเรองอะไรต้องผิดใจกัน เรำก็ไม่เคยไป
ื
วุ่นวำยอะไรกับชีวิตเขำ ไม่เคยโทรไปคุยหรอด่ำว่ำอะไร ส่วนนี้บอกตรงๆ ว่ำต่ำงคน
ต่ำงอยู่จริงๆ เรำเคำรพกันและกันมำกกว่ำ” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)

ั้
“มีอยู่ครงหนึ่งที่เป็นเวรของบ้ำนที่สอง แต่วันนั้นผมติดธุระบำงอย่ำงที่ไปไม่ได้ แล้ว
ลืมโทรบอกคนที่สอง แล้วช่วงนั้นคนที่สองเขำก็มีเรองเข้ำใจผิดกับภรรยำคนที่หนึ่งอยู่
ื่
่
ื่
์
แล้วที่ยังไม่ได้เคลียร เลยท ำให้เรองไปกันใหญ แล้วโทรศัพท์ผมก็เกิดมีปัญหำอกคือ
ี
เขำติดต่อผมไม่ได้ เขำก็เลยมำตำมที่บ้ำนคนที่หนึ่งเลยทีนี้ พอเขำคุยปะทะคำรมได้สัก
พักผมก็กลับมำพอดี วันนั้นดีที่มีญำติๆ อยู่ด้วย ถ้ำคุยกันสองคนนี้มีมวยแน่ คนใน
หมู่บ้ำนก็เลยเอำไปคุยกันสนุกเลย แล้วเกินจริงเสียด้วย เอำไปคุยว่ำ “เมียน้อยตำมมำหำ

เรื่องเมียหลวง” ตำมประสำชำวบ้ำนน่ะ” (คุณอับดุลลอฮฺ, 1 กุมภำพันธ์ 2556)

3) การสร้างข้อตกลงร่วมกันตั้งแต่ต้น