Page 140 - 024
P. 140
140
นะ ถ้ำเรำไม่ได้มองควำมสะดวกสบำยในด้ำนวัตถุ เรำว่ำแค่นี้เรำก็อยู่ได้ อัลฮัมดุลิลลำฮฺ
แล้ว ค่ำใช้จ่ำยบำงอย่ำงอำจจะไม่เพียงพอ แต่ถ้ำเรำรู้จักพอมันก็อยู่ได้นะ” (คุณอะตีกะฮฺ
, 28 ธันวำคม 2555)
ั
สิทธิในเรื่องอื่นๆ ตำมบทบัญญัติของศำสนำอิสลำมที่ผู้เป็นภรรยำควรได้รบจำกสำมี
ก็ยังคงปฏิบัติอย่ำงครบถ้วน อำทิเช่น สิทธิในกำรได้รบกำรดูแล และได้รบกำรปฏิบัติที่ดีจำกสำมี ซึ่ง
ั
ั
ดังกล่ำวนั้นหลักกำรศำสนำอสลำมได้ก ำหนดไว้ชัดเจนถึงควำมเท่ำเทียมกันของภรรยำทุกคนที่ไม่มี
ิ
ใครเหนือกว่ำใคร ดังที่กล่ำวว่ำ
“เรองสิทธินี้ คนที่หนึ่งเขำน่ำจะกระทบมำกกว่ำ เพรำะเรำเองไม่เคยเป็นภรรยำคนที่
ื่
หนึ่งก็เลยไม่รู้สึกว่ำอะไรที่ขำดไป แต่คนที่หนึ่งเขำน่ำจะสัมผัสกับตรงนี้มำกกว่ำ อย่ำง
ั
เรำเองเรำก็ท ำใจมำก่อนสักพักแล้ว พอมำเจอก็เลยรบไหว แต่คนที่หนึ่งนี้คือ เขำต้อง
ขำดไปครึ่งหนึ่งเลย เขำต้องเสียสละไปครึ่งหนึ่งจำกที่เขำเคยได้รับมำ” (คุณฟำติหะฮฺ, 1
มกรำคม 2556)
ั
“คิดว่ำได้รบเต็มที่นะ เขำมีอะไร เรำก็มีเหมือนกัน เพียงแต่ว่ำบำงสิ่งบำงอย่ำงมันก็มี
ื่
ั
บ้ำงที่สังคมเขำมอง ดูจำกภำยนอกแล้วเหมือนจะได้รบน้อยกว่ำ อย่ำงที่เล่ำไปแล้วเรอง
ที่อยู่อำศัย เรำเองเข้ำใจดี แต่คนก็จะมองว่ำนั้นแหละเป็นคนที่สอง ก็ต้องเป็นรองเขำทุก
อย่ำง เรำเข้ำใจสภำพสำมีนะว่ำ เขำก็ตั้งใจที่จะสรำงบ้ำนให้ แต่แค่ตอนนี้เขำยังไม่
้
้
ั
ื่
ื่
พรอมเท่ำนั้นเอง แต่ถ้ำในเรองอนๆ ก็ได้รบสิทธิเต็มที่” (คุณฟำติหะฮฺ, 1 มกรำคม
2556)
เมื่อพิจำรณำจำกสภำพควำมเป็นจริงแล้ว ยิ่งจ ำนวนภรรยำมำกขึ้น สิทธิที่แต่ละคนจะ
ได้รบก็ย่อมลดลงไปตำมอตรำส่วนที่ต้องแบ่งปัน ซึ่งด้วยข้อจ ำกัดด้ำนเศรษฐกิจของครอบครวหรอ
ื
ั
ั
ั
ั
ภำระหน้ำที่กำรงำนของผู้เป็นสำมี ภรรยำคนแรกที่เคยชินกับกำรได้รบสิทธิอย่ำงเต็มที่ก็อำจรสึกถึง
ู้
ู้
ควำมลดน้อยลง แต่ส ำหรบภรรยำล ำดับถัดมำที่เตรยมพรอมจิตใจมำอย่ำงดีแล้ว ก็จะรสึกพึงพอใจใน
ี
ั
้
สิทธิที่ตนได้รับดังกำรให้สัมภำษณ์ของภรรยำแต่ละท่ำนว่ำ
“...สิทธิเหลือน้อยมำก ตอนนี้พี่ไม่เคยได้ตัดชุดเลย เมื่อก่อนตอนอยู่ใกล้กัน พอพี่ตัดชุด
ใหม่เขำก็ถำมบังว่ำ ท ำไมเขำถึงไม่ได้บ้ำง พี่ก็บอกว่ำพี่หำเงินเอง ตอนนี้ก็เลยไม่ได้ตัดชุด
สวยใส่นำนแล้ว ก็คิดว่ำจะใส่เสื้อผ้ำสวยๆไปท ำไมในเมื่อรถก็ยังผ่อนไม่หมด คนที่สอง
ู้
เขำมีสมบัติส่วนตัว มีทองใส่น่ะ แต่พี่ใส่ไม่ได้เพรำะเรำเป็นคนล ำบำก ถ้ำเขำรก็อำจจะ
