Page 139 - 024
P. 139
139
้
ั้
่
้
“บำงครงเรำจะสรำงสมบัติในส่วนที่เป็นของเรำ จะสรำงรวมกันกับสำมีมันล ำบำก
ื่
เพรำะมีเรองควำมยุติธรรมมำเกี่ยวหมดแหละ ถ้ำเป็นกิจกำรของสำมีก็ต้องแบ่งให้
ื
้
เท่ำกันทั้งสองฝั่ง ก็เลยคิดว่ำอยำกจะสรำงสมบัติหรออะไรก็ตำมที่เป็นของเรำเผื่อลูกๆ
ในอนำคตไว้ด้วย อลฮัมดุลิลลำฮฺ กิจกำรด ำเนินไปด้วยดีก็เลยลงมือท ำแบบจรงๆจังๆ
ิ
ั
ิ
เสียเลย แต่ก็ไม่ได้ไปลงมือท ำเองหรอกค่ะ เรำแค่บรหำรและจ้ำงคนมำช่วยดูแลจัดกำร
มำกกว่ำ” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)
และยังกล่ำวเพิ่มเติมว่ำ
“ถ้ำซื้อรถให้เรำคันหนึ่ง ก็ต้องซื้อให้คนที่หนึ่งด้วย ถ้ำเอำเงินมำสรำงบ้ำนให้คนที่สอง
้
้
ื่
ก็ต้องสรำงให้คนที่หนึ่งด้วยเหมือนกัน เรองนี้ส ำคัญ ถ้ำจัดสรรไม่ยุติธรรมเขำก็จะถูก
สอบสวน ถ้ำเรำสำมำรถหำเงินได้ด้วยตัวเอง ถ้ำเรำต้องกำรอะไรที่นอกเหนือควำม
จ ำเป็นก็ไม่ต้องไปรบกวนสำมี ควักเงินเรำเองได้เลย” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)
ี่
2.1.4 การให้สิทธิทภรรยาพึงได้รับ
ั
ั
กำรมอบสิทธิในครอบครวที่มีภรรยำหลำยคนจะมีควำมซับซ้อนมำกกว่ำครอบครว
ั
ทั่วไป กำรที่สมำชิกในครอบครวมีควำมเข้ำใจที่ตรงกันและเห็นอกเห็นใจกัน มีกติกำที่ดีในกำรอยู่
รวมกันโดยเคำรพสิทธิขั้นพื้นฐำนของกันและกันก็จะช่วยแบ่งเบำภำระในครอบครวได้ ดังที่ผู้ให้
ั
่
สัมภำษณ์กล่ำวว่ำ
ี
้
“…ที่ผ่ำนมำผมยังไม่เคยถูกเรยกรองว่ำผมนอนกับเขำน้อยเกินไปหรออะไรประมำณ
ื
ั
นั้น เพรำะเขำรู้ดีว่ำลักษณะงำนของผมเป็นไง ผมอยู่เพื่อกำรอธิบำยภำพของครอบครว
อสลำม ไม่ใช่กำรอยู่เพื่อเป็นคู่นอนของภรรยำ ด้วยควำมที่ทุกคนเข้ำใจลักษณะงำน
ิ
ของผมจึงท ำให้กำรให้คิวเวลำหรอกำรจัดกำรเรองเวลำไม่ท ำให้เกิดปัญหำแก่พวกเขำ
ื
ื่
ู้
ตั้งแต่ต้น พวกเขำรู้ว่ำผมอยู่เพื่อกำรอทิศตนให้แก่งำนของสังคม พวกเขำจึงรว่ำเขำต้อง
ุ
ื่
ื่
ู้
ดับอำรมณ์ในเรองนี้ให้ได้ ในเรองที่เป็นควำมรสึกของคนหนุ่มสำวทั่วไป เพรำะ
ิ
ื่
ภำรกิจที่ต้องท ำเพื่อศำสนำนั้นมำกกว่ำกำรที่เรำจะมำคิดเรองควำมสุขแบบผู้หญงผู้ชำย
หรือควำมสุขบนเตียงนอน” (คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)
“กำรเป็นภรรยำคนที่สำมต้องอำศัยควำมเสียสละมำก ไม่ว่ำเรองอะไร และเรำต้องร ู้
ื่
ด้วยว่ำสำมีเรำนั้นมีงำนยังไงบ้ำง ถ้ำเขำเป็นคนของสังคมเรำก็ต้องท ำใจตั้งไว้เลยว่ำ เขำ
คงมีเวลำให้เรำได้ไม่มำก จะให้ทุกอย่ำงสมดั่งใจเรำไม่ได้หรอก …โดยรวมก็ปำนกลำง
