Page 96 - 017

96

ได๎ปฏิสัมพันธ๑กับเขาอยํางดี สํวนบรรดาเศาะหาบะฮฺนั้นตํางรีบเรํงยับยั้งสิ่งที่เป็นความชั่วโดยมิได๎

ตระหนักและมองถึงสภาพของชายคนนั้นที่เป็นคนไมํมีความร ู๎ Muh ฺammad Șalih ฺ al-‘Uthaimīn,

1991: 19 -20)

Ah ฺmad Abābitīn (1993: 531) กลําววํา ‚จําเป็นสําหรับมุสลิมะฮฺนักดาอิยะฮฺ ในการ

ํ
ดะอฺวะฮฺในการจะแสดงถึงหิ กมะฮฺ พร๎อมกับวิงวอนตออัลลอฮฺ ในการเพิ่มพูนจากทุกๆ ความดี
เพิ่มความกระตือรือร๎นในการแสวงหาความรู๎ที่เกี่ยวกับหิกมะฮฺและเรียนรู๎สิ่งดังกลําว ตลอดจนนําเอา

ประโยชน๑ที่ได๎จากประสบการณ๑ที่นางได๎ดะอฺวะฮฺ หรือพบเห็นรํองรอยการดะอฺวะฮฺในสิ่งที่เป็น

ความดี พร๎อมกับละทิ้งสิ่งที่เป็นตัวขัดขวางในการทํางานดะอฺวะฮฺ‛
ผู๎ที่ดําเนินชีวิตด๎วยหิกมะฮฺ หรือนักดาอีย๑ที่ดะอฺวะฮฺด๎วยกับหิกมะฮฺจะทําให๎การดะอฺ

วะฮฺของเขาประสบความสําเร็จด๎วยกับการอนุมัติของอัลลอฮฺ และผู๎ที่มีหิกมะฮฺที่ได๎ใช๎มันไปใน

หนทางของ อัลลอฮฺ นั้นจะเป็นผู๎ที่ผู๎คนปรารถจะเป็นเหมือนเขา ดังที่ทํานเราะสูล กลําวไว๎วํา

))

((

(6886: )

ความวํา ‚ไมํ (อนุญาต) ให๎อิจฉานอกจากบุคคลที่มีคุณลักษณะ 2

ประการ (ดังนี้) คือ บุคคลที่อัลลอฮฺ ทรงประทานทรัพย๑สิน

ให๎แกํเขา แล๎วเขาก็ใช๎จํายมันไปในความถูกต๎อง และบุคคล

63
ที่อัลลอฮฺ ทรงมอบหิกมะฮฺ ให๎แกํเขา แล๎วเขาก็ใช๎มันในการ

ตัดสินและสั่งสอน (คนอื่น)‛

(บันทึกโดย al-Bukhāriy: 6886)

หิกมะฮฺเป็นสิ่งที่อัลลอฮฺ ทรงประทานให๎บําวคนหนึ่งคนใด ที่พระองค๑ทรง

ประสงค๑ และขณะเดียวกันการมีหิกมะฮฺในการดะอฺวะฮฺเป็นสิ่งที่นักดาอีย๑สามารถ แสวงหามาได๎ด๎วย

63 หิกมะฮฺในหะดีษนี้ อุละมาอ๑ ให๎การอธิบายวํา คือ อัลกุรอานและอัสสุนนะฮฺ