Page 99 - 017
P. 99
99
สํวนที่เป็นความรู๎ คือ สิ่งที่มีความเกี่ยวข๎องกับหลักอะกีดะฮฺ หุกุม (กฎเกณฑ๑แหํงศาสนบัญญัติ) ทาง
66
67
68
ู
ชะรีอะฮฺทั้งห๎า ได๎แกํ วาญิบ หะรอม สุนนะฮฺ มักรฮ๑ มุบาห๑ นักดาอีย๑จําเป็นต๎องนําเสนอหุกุม
65
ของศาสนาในแนวทาง ของการตักเตือน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทําให๎หัวใจมีความอํอนโยนและผลักดันหัวใจ
สูํการทําความดี และในสํวนที่สองเรื่องของการอบรม เป็นสํวนที่สนับสนุนให๎นักดาอีย๑ยึดมั่นความ
ประเสริฐตํางๆ ไว๎ เชํน การมีสัจจะ ความซื่อสัตย๑ การให๎อภัย เป็นต๎น และคําตักเตือนเพื่อไมํให๎ตก
ไปอยูํในไฟนรก เชํน พฤติกรรมการโกหก การบํอนทําลาย การทรยศ เป็นต๎น นักดาอีย๑จะต๎องทํา
หน๎าที่เสมือนแพทย๑ที่ต๎องเรียนรู๎ถึงโรคตํางๆ และพยายามอยํางยิ่งยวดในการนําเสนอ (แนวทางการ
รักษา) โรคทุกโรคด๎วยแนวทางการรักษาที่เหมาะสม (Ah ฺmad Abū Zaid, 1994: 113)
3) การโต๎แย๎งด๎วยสิ่งที่ดีกวํา
การโต๎แย๎งด๎วยสิ่งที่ดีกวํา ( ) เป็นหนึ่งในแนวทางหรือสํานวน
ที่ดียิ่งจากแนวทางที่มีความสําคัญในการดะอฺวะฮฺสูํอัลลอฮฺ กับผู๎ที่กระทําความผิดบาป บุคคล
เหลํานี้คือผู๎ที่จําเป็นต๎องเชิญชวนด๎วยหลักฐานที่ ทําให๎ข๎อกลําวหาของพวกเขาเป็นโมฆะ และให๎
พวกเขาเกิดความรักในสัจธรรมและความดี ซึ่งเป้าหมายของนักดาอีย๑ในการการโต๎แย๎ง ไมํใชํ
เพื่อที่จะเอาชนะ เพื่อการทะเลาะวิวาทหรือเพื่อสนองอารมณ๑ ของตน ทวําเป้าหมายของการโต๎แย๎ง
คือ การดะอฺวะฮฺสูํอัลลอฮ เมื่อนักดาอีย๑คนใดคนหนึ่งต๎องการ โต๎แย๎งกับผู๎คนทั้งหลาย จําเป็น
ที่เขาต๎องโต๎แย๎งด๎วยสิ่งที่ดีกวํา นั่นคือ การเชิญชวนที่นําไป สูํสัจธรรมด๎วยแบบอยํางถ๎อยคําที่ดีงาม
(Ah ฺmad Abū Zaid, 1994: 114) การพิพาทหรือการโต๎แย๎งเพื่อนําไปสูํการดะอฺวะฮฺนั้นมีความหมาย
เพื่อที่จะแสดงให๎ปรากฏ ซึ่งความถูกต๎อง และยืนอยูํบนสัจธรรม มีการเชิญชวน และพิพาทด๎วยดี
(Ah ฺmad Ah ฺmad Ghalūsh, 1978: 280)
65 หะรอม (Prohibited) หมายถึง สิ่งที่ศาสนาต๎องการให๎ละทิ้งอยํางเด็ดขาด โดยถือวําการละทิ้งนั้นเป็นการปฏิบัติ
ตามคําสั่ง และถ๎าหากมีการฝ่าฝืนตํอคําสั่งแล๎วจะต๎องถูกลงโทษ
66 สุนนะฮฺ หรือ มันดูบ (Recommended) หมายถึง สิ่งที่ศาสนาสนับสนุนให๎กระทํา แตํไมํถึงระดับบังคับให๎ทําโดย
ที่เมื่อกระทําจะได๎รับผลบุญ และเมื่อมีการละทิ้งจะไมํถูกลงโทษ
67 มักรูฮ๑ (Abominable) คือ การสั่งให๎ละเว๎นการกระทําอยํางไมํเด็ดขาด ซึ่งมีลักษณะที่ตรงกันข๎ามกับเรื่องมันดูบ
68 มุบาห๑ (Permissible) คือ สิ่งที่กระทําหรือการละทิ้งมีคําเทํากัน ทั้งนี้เพราะศาสนาไมํได๎ใช๎ให๎ละทิ้ง และไมํได๎ใช ๎
ให๎กระทําแตํให๎เรามีอิสระที่จะกระทําหรือการละทิ้งก็ได๎ ด๎วยเหตุนี้การกระทําสิ่งที่เป็นมุบาห๑หรือละทิ้งจึงไมํ
ได๎ผลบุญและไมํเกิดโทษ
