Page 93 - 017
P. 93
93
สมบูรณ๑นั้นจะต๎องประกอบด๎วยสองสิ่งคือ การรู๎ในสิ่งที่เป็นสัจธรรมด๎วยตัวของเขาเอง และการ
ปฏิบัติด๎วยสิ่งนั้นตัวอยํางหิกมะฮฺทั้งสองประเภทในอัลกุรอาน อัลลอฮฺ ตรัสไว๎วํา
ความวํา ‚เขา (อีซา) กลําววํา ‚แท๎จริงฉันเป็นบําวของอัลลอฮฺ
พระองค๑ทรงประทานคัมภีร๑แกํฉันและทรงให๎ฉันเป็นนบี
31 30
ความวํา ‚และพระองค๑ทรงให๎ฉันได๎รับความจําเริญ ไมํวําฉันจะอยูํ
ณ ที่ใด และทรงสั่งเสียให๎ฉันทําการละหมาดและจํายซะกาตตราบ
ที่ฉันมีชีวิตอยูํ‛
( มัรยัม: 30-31)
อายะฮฺนี้คือหิกมะฮฺที่เป็นภาค
ทฤษฏี
และอา
ยะฮฺนี้คือหิกมะฮฺที่เป็นภาคปฏิบัติ (Sa‘īd ‘Alī al-Qah ฺțahniy, 1992: 25-26)
อีกตัวอยํางหนึ่งเกี่ยวกับทํานนบีมุหัมมัด
อัลลอฮฺ ตรัสไว๎วํา
ۗ
