Page 17 - 005

17

บทที่ 1

บทนา

1.1 ความเปนมาของการวิจย
ั
็

ี
ิ
การด าเนนงานให้ประสบผลส าเรจอย่างมประสทธภาพต้องอาศัยองค์ประกอบส าคัญ
ิ
ิ
็
ิ
ี
ื
ี
ึ
่
ิ
็
ประการหนงคอ “การมส่วนร่วม” เพราะการมส่วนร่วมเปนส่งส าคัญในการบรหาร ส่งผลให้การ
ี
ุ
ุ
ี
ื
ี
ท างานบรรลวัตถประสงค์และมประสทธภาพ นอกจากน้ การมส่วนร่วมเปนวิธการหรอแนวทางท ี่
ิ
ี
ิ
็
ึ
ุ
อสลามส่งเสรมสนับสนน ซงในพระมหาคัมภรอัลกุรอานกล่าวถงความส าคัญของการน าหลักการ
่
ิ
ี
ิ
ึ
์
มส่วนร่วมมาใช้ในการท างานว่า
ี


 










                
ื
ั
ื่
ความว่า “และจงปรกษาหารอกับพวกเขาในกิจการทั้งหลาย คร้นเมอเจ้าได้
ึ
ิ
ฺ
ิ
ั
ตัดสนใจแล้ว ก็จงมอบหมายแด่อัลลอฮเถด แท้จรงอัลลอฮทรงรกใคร่ผู้
ิ
ฺ
มอบหมายทั้งหลาย”
(อาละอมรอน : 159)
ิ

ุ
์
ื่
ฺ
ิ
Ibn Kathir (1999 : 2/149) อธบายอายะฮ (โองการ) ข้างต้นว่า เมอเกิดเหตการณใด
เหตการณหนง ท่านนบ ร่วมปรกษาหารอกับศอฮาบะฮเพื่อค้นหาแนวทางทดในการปฏบัต และ
ิ
ุ
ื
ฺ
ี
ึ
่
ี
ึ
ี่
์
ิ
ื่
ิ
ฺ
ึ
ื
ื
ิ
เมอได้ปรกษาหารอแล้ว จงมอบหมายการปฏบัตต่ออัลลอฮ เนองจากการปฏบัตจะส าเรจหรอไม่
็
ื่
ิ
ึ
ิ
็
ฺ
ฺ
นั้นเปนอ านาจและเอกสทธของอัลลอฮ ดังนั้นพระองค์จงก าหนดไว้ในอายะฮข้างต้นหลังจาก
ึ
ิ
ิ
การปรกษาหารอ ให้มอบหมายการงานต่างๆแด่พระองค์ แล้วพระองค์จะเปนผู้ทรงพิจารณาว่าจะให้
ื
ึ
็
ื
ประสบความส าเรจหรอล้มเหลว
็
ุ
ี
ุ
่
็
ึ
การจัดการศกษาก็เช่นเดยวกันจ าเปนต้องอาศัยการมส่วนร่วมจากบคลากรทกฝายใน
ี
ี่
ึ
ิ
ิ
ึ
ึ
การด าเนนงานของสถานศกษา ดังทกรมสามัญศกษา (2542 : 13-16) กล่าวว่า การบรหารสถานศกษา
ิ
ให้ประสบความส าเรจและเปนไปอย่างมประสทธภาพ ผู้บรหารสถานศกษาต้องให้ทกฝายมส่วน
ี
็
ิ
ึ
่
ี
ุ
ิ
็
ร่วมในการด าเนนงาน ซงสอดคล้องกับพระราชบัญญัตการศกษาแห่งชาต พุทธศักราช 2542 มาตรา
ิ
ึ
ิ
่
ึ
ิ
่
ี
8(2) ทก าหนดการจัดการศกษาโดยยึดหลักให้สังคมมส่วนร่วมในการจัดการศกษา ซงมเปาหมายท ี่
ึ
ี่
ี
ึ
้
ึ
ี
ุ
ุ
่
จะให้บคลากรทกฝายได้มบทบาทและมส่วนร่วมในการกระบวนการด าเนนงานต่างๆของ
ี
ิ
ี
ึ
สถานศกษาโดยมเปาหมายเพื่อให้สถานศกษามคณภาพ
้
ุ
ี
ึ