Page 455 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์

433

อย่างกว้างขวางโดยอุละมาอ์ นักวิชาการและนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา เช่น หนังสืออัชชามิล ฟี
อุศูล อัดดีน ศึกษาวิเคราะห์โดยอับดุลลอฮ์ มะ ฮมูด มุฮัมมัด .อุมัร,..หนังสือเกาะวาอิด อัลอฺะกออิด

ศึกษาวิเคราะห์โดยมูซา มุฮัมมัด อะลีย์, หนังสืออะสาส อัตตักฺดีส ศึกษาวิเคราะห์โดยอะฮมัด ฮิญาซีย์
อัสสะกอ

นอกจากอุละมาอ์ในสมัยสะลัฟและสมัยเคาะลัฟ พบว่าอุละมาอ์สมัยป๎จจุบันให้

ความสําคัญต่ออะกีดะฮ์เช่น อุละมาอ์ป๎ตตานีในช่วงศตวรรษที่ 18 ถึง 20 ของคริสต์ ศักราช ได้ให้
ความสําคัญต่ออะกีดะฮ์โดยการเรียน การสอน และแต่งตําราเพื่อเผยแผ่อะกีดะฮ์แถบภูมิภาคเอเซีย

อาคะเนย์ (Ἀhmad Fathy, 2009 : 14 -15) เช่น ชัยคฺดาวูด อัลฟะฏอนีย์ (เสียชีวิตปี ค.ศ.1847) ได้
แต่งตําราชื่อ อัดดุร อัษษะมีน และ อะกีดะฮ์อัลญะวาฮิร , ชัยคฺวันอะฮมัด อัลฟะฏอนีย์ (เสียชีวิตปี

ค.ศ.1908) ได้แต่งตําราชื่อ ฟะรีดะฮ อัลฟะรออิด ฟี อิลมฺ อัลอะกออิดและอักดุ อัลํุมาน ฟี อะกออิด

อัลอีมาน , ชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน อัลฟะฏอนีย์ (เสียชีวิตปี ค.ศ.1913) ได้แต่งตําราชื่อ อะกีดะฮ์
อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน , ชัยคฺ อับดุรเราะห์มาน อัลฟะฏอนีย์ (เสียชีวิตปี ค.ศ.1915) ได้แต่ง

ตําราชื่อ นูร อัซฺซุลาม ฟี มะอฺริฟะฮฺ อัลลอฮ์ วะรุสุลิฮี อัลกิรอม, ชัยคฺวันดาวุด อัลฟะฏอนีย์ (เสียชีวิต

ปี ค.ศ.1936) ได้แต่งตําราชื่อ อุมดะฮฺ อัลมุรีด ฟี อะกออิด อัตเตาฮีด , ฮัจญี มุฮัมมัด หุสัยนฺ
โต๊ะกลาบอ (เสียชีวิตปี ค.ศ. 1948) ได้แต่งตําราชื่อ มุก็อดดิมะฮฺ อัลอัฏฟาล ฟี ศิฟาต อัลลอฮ์ ษี

อัลญะลาล, ฮัจญี สุหลง เบ็น ฮัจญี อับดุลกอดิร อัลฟะฏอนีย์ (เสียชีวิตปี ค.ศ.1954) ได้แต่งตําราชื่อ
เคาะลาเศาะฮฺ อัลญะวาฮิร ฟี ตัศฟิยะฮฺ อัลเคาะวาฏิร , ชัยคฺวันอิสมาอีล เบ็น วันอับดุลกอดิร

(เสียชีวิตปี ค.ศ.1965) ได้แต่งตําราชื่อ บากูเราะฮฺ อัลอะมานีย์
จากบรรดาหนังสือของอุละมาอ์ป๎ตตานีผู้วิจัยเลือกผลงานของต่วนมีนาล
์
เนื่องจากว่าท่านเป็นอุละมาอคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงหลังจากชัยคฺ ดาวูด อัลฟะฏอนีย์ที่รับทําหน้าที่เผยแผ่
ศาสนาทั้งที่ป๎ตตานีและมเลเซีย ได้รับการยกย่องชมเชยด้วยชื่ออันทรงเกียรติต่างๆ และม ี
ความสามารถในการนิพนธ์ตําราวิชาอะกีดะฮ ์ ผลงานเด่นที่ออกสู่สายตาสังคมมีหลายเล่ม เช่น

หนังสือกัชฟุลเฆาะย์บียะฮ์ ฟี อะ ฮวาล เยามิลกิยามะฮ , อะกีดะฮ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ,
์
์
มิฟตาฮ อัลมุรีด ฟี อิลมฺ อัตเตาฮีด และอิรชาดุลอิบาด อิลา สะบีลิรเราะชาด เป็นต้น แต่หนังสือที่
ผู้วิจัยเลือกเป็นเอกสารวิจัยคือ อะกีดะฮ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน
์
หนังสืออะกีดะฮ์อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน เป็นหนังสืออะกีดะฮ์เล่มหนึ่งที่ม ี

เนื้อหาสาระในต้นฉบับ 140 หน้า โดยใช้ภาษามลายู-ญาวีป๎ตตานี ซึ่งต่วนมีนาลได้เขียนแล้วเสร็จเมื่อ
ปี ฮ.ศ.1308 (ค.ศ.1887) หรือประมาณ 130 ปีที่ผ่านมา และเป็นหนึ่งในบรรดาหนังสือที่ใช้ในการ

เรียนการสอนมาตั้งแต่อดีตจนถึงป๎จจุบัน หนังสือเล่มนี้ไม่ได้แพร่หลายเฉพาะในดินแดนแห่งนี้เท่านั้น

แต่ยังได้แพร่หลายในส่วนกลางของประเทศไทย โดยเฉพาะในกรุงเทพมหานครและประเทศเพื่อนบ้าน
อย่างเช่น มาเลเซีย อินโดนีเซียและบรูไนอีกด้วย (พีรยศ ราฮิมมูลา, 2545 : 37-38)