Page 181 - 006

170

บทที่ 11

ราชวงศ์โมกุล

ประวัติศาสตร์ของอินเดียตั้งแต่ปีพ.ศ. 2069 – 2099 (ค.ศ. 1526-1556) เป็นช่วงการ

เข้ามาและขยายอำนาจในอินเดียของพวกโมกุล ซึ่งเป็นมุสลิมคนละกลุ่มกับมุสลิมในสมัยสุลต่าน
แห่งเดลี ราชวงศ์โมกุลได้เข้ามาปกครองอินเดียและมีอำนาจยิ่งใหญ่เกือบทั่วอินเดียในเวลา

ต่อมา จนอาจกล่าวได้ว่าใกล้เคียงกับสมัยโมริยะหรือสมัยคุปตะในอดีต คำว่าโมกุล (Moghul /
1
Mughal) มาจากคำว่า “มองโกล” (Mongol) เป็นชื่อเรียกชนผิวเหลือง ชนเผ่ามองโกลกลุ่ม
หนึ่งซึ่งสืบเชื้อสายมาจากเจงกิสข่าน (Chingiz Khan) ได้เข้ายึดครองเอเชียกลางไว้ได้เกือบ

ทั้งหมด และเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม ชนเผ่ากลุ่มนี้เองที่แตกแขนงออกมารุกรานเข้าไปใน
อินเดีย และตั้งราชวงศ์โมกุลขึ้น โดยการโค่นล้มมุสลิม-เตอร์กที่เป็นมุสลิมอีกสายหนึ่งซึ่ง

ปกครองอินเดียก่อนหน้านี้

ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์
ในปีพ.ศ. 2069 (ค.ศ. 1526) บาบูร์ (Babur) ผู้สืบเชื้อสายมาจากมองโกลและเตอร์ก
่
โดยมีฝ่ายแม่สืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิเจงกิสข่าน และฝ่ายพอสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิ
ติมูร์ (Timur) จากซามาร์คานด์ (Samarkand) ได้ยกทัพเข้าโจมตีเมืองคาบูล (Kabul) และยึด
อำนาจจากราชวงศ์โลทิของสุลต่านแห่งเดลีลงได้ และสถาปนาตนเองขึ้นเป็นปฐมกษัตริย์แห่ง

ราชวงศ์โมกุล ความสำเร็จส่วนหนึ่งของกองทัพบาบูร์มาจากการที่พระองค์มีการใช้ปืนคาบศิลา
2
และปืนใหญ่ซึ่งถือเป็นอาวุธชนิดใหม่ในยุคนั้น พระองค์ได้ใช้อาวุธชนิดนี้อีกหลายครั้งในการ
ขยายอาณาเขตของพระองค์

ในขณะที่บาบูร์ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่นั้น บาบูร์ได้แบ่งพนที่ให้บุตรชายคนต่างๆ ถือ
ื้
ครองดินแดนได้ชั่วคราวตามธรรมเนียมการปฏิบัติของชนเผ่า ดังนั้น เจ้าชายหุมายัน

(Humayun) จึงได้ครองพนที่พาทักชาน (Badakhshan) เจ้าชายคัมรัน (Kamran) ได้ครอง
ื้
พนที่กันดาฮาร์ (Qandahar) คาบุล (Kabul) และปัญจาบ (Punjab) และเจ้าชายอัสคารี
ื้
3
(Askari) ได้ถือครองมุลตัน ธรรมเนียมการแบ่งพื้นที่ให้เจ้าชายต่างๆได้ปกครองแบบกึ่งอิสระกึ่ง
ถาวรเช่นนี้ก่อให้เกิดความยุ่งยากให้กับผู้สืบทอดองค์ต่อมา โดยเมื่อบาบูร์สิ้นพระชนม์ลงในปี
พ.ศ. 2073 (ค.ศ. 1530) พระองค์ได้แต่งตั้งเจ้าชายหุมายันเป็นกษัตริย์องค์ต่อมา หุมายันต้อง

ต่อสู้กับเจ้าผู้ครองแคว้นต่างๆ และต้องรักษาอาณาเขตที่พระบิดาทิ้งไว้ให้ อีกทั้งยังต้องบริหาร
จัดการดินแดนที่พี่น้องถือครองไว้ด้วย อย่างไรก็ดี ในปี พ.ศ. 2083 (ค.ศ. 1540) เชอร์ ชาห์ สุระ
ิ
(Sher Shah Sur) ผู้นำชาวอัฟฆาน- เตอร์กในแคว้นพหารได้ยกทัพเข้าโจมตีจักรวรรดิโมกุล

1 สาวิตรี เจริญพงศ์. (2544). ภารตารยะ อารยธรรมอินเดียตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงหลังได้รับเอกราช. กรุงเทพฯ: โครงการ
เผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, หน้า 168.
2 M. Athar Ali. (2003). The Mughal empire and its successors. History of Civilizations of Central Asia
Volume V. Unesco Publishing, p. 303.
3 Munis D. Faruqui. (2012). The Princes of Mughal Empire 1504-1719. USA: Cambridge University Press, p.
26.