Page 50 - 054
P. 50
29
ั
2.1.1 ความหมายของพินยกรรมทั่วไป
ื
ุ
ื
พินัยกรรม คอ ค าสั่งคร้ ังสดท้ายของบคคลทแสดงความตั้งใจหรอเจตนาจะยก
ี่
ุ
ิ
ั
ื
ื่
ั
ื่
ทรพย์สมบัตของตนให้แก่ผู้อน หรอวางข้อก าหนดใดๆเกี่ยวกับทรพย์สนของตน อันมผลบังคับเมอ
ี
ิ
ได้ตายไปแล้วเนองจากพินัยกรรมเปนเรองส าคัญ การท าพินัยกรรมจงต้องท าตามแบบทกฎหมาย
ื่
ี่
ึ
ื่
็
ุ
ี
ิ
ก าหนด (บญโชค เจยมวิรยะ, 2546: 962)
ั
2.1.2 คุณสมบัติของบุคคลที่จะท าพินยกรรมได ้
ี่
ิ
ู
ุ
ี
ี
ึ
คณสมบัตของบคคลทจะท าพินัยกรรมนั้น ต้องมอายุ15 ปบรบรณข้นไปจงจะ
ึ
ิ
ุ
์
็
ุ
สามารถท าพินัยกรรมตามล าพังได้ โดยต้องไม่เปนบคคลทศาลสั่งให้เปนคนไรความสามารถ ต้อง
้
ี่
็
ท าด้วยตัวเอง(คณะกรรมการโครงการช่วยเหลอประชาชนทางกฎหมาย สภาทนายความ, ม.ป.ป:
ื
36) ดังนั้นผู้อนจะท าแทนไม่ได้ เพราะเปนกิจการทจะท าเฉพาะตัวความสามารถของผู้ท าพินัยกรรม
ี่
ื่
็
ให้ถอเอาเวลาทท าพินัยกรรมส่วนตามความสามารถของผู้รบพินัยกรรม ให้ถอเวลาทผู้ท าพินัยกรรม
ั
ื
ี่
ี่
ื
ี่
ิ
ี
ตาย เช่น ท าพินัยกรรมในขณะทอายุไม่ครบ15ป หรอท าในเวลาวิกลจรตแม้เวลาตายของผู้ท า
ื
็
ิ
พินัยกรรมจะเปนผู้ใหญ่แล้ว หรอหายวิกลจรตมานานเท่าใดแล้วก็ตาม พินัยกรรมนั้นย่อมเปน
ื
็
ี
ิ
ิ
็
ี
โมฆะ (ใช้ไม่ได้) ถ้าในเวลาท าพินัยกรรมมสตด หลังจากท าเสรจแล้วก็วิกลจรตจนกระทั่งตาย เช่นน้ ี
ถอว่าพินัยกรรมนั้นยังสมบรณใช้ได้ตามกฎหมาย
์
ื
ู
ื่
ี
ี่
ื
ส่วนคนทมอายุมาก อาจหลงๆ ลมๆ เมอท าพินัยกรรมไปแล้วอาจโต้แย้งว่า ม ี
ี
ึ
ี
ิ
สตสัมปชัญญะไม่บรบรณหรอวิกลจรต ซงท าให้พินัยกรรมเสยได้ จงควรมพยานยืนยันรบรองใน
ิ
ู
์
ื
ั
ิ
่
ึ
ิ
พินัยกรรมด้วยผู้อยู่ในปกครองจะท าพินัยกรรมยกทรพย์ของตนให้แก่ผู้ปกครองตลอดทั้งบดา
ั
ุ
ื
ุ
ิ
็
มารดา บตร ภรรยา หรอพี่น้องของผู้ปกครองไม่ได้เว้นแต่การเปนผู้ปกครองส้นสดลงแล้ว และ
ี
ิ
ิ
ผู้ปกครองบดามารดาของผู้อยู่ในปกครอง เพราะบดามารดาตามกฎหมายเรยกว่า ผู้ใช้อ านาจ
ิ
ั
ปกครองฉะนั้น ผู้อยู่ในปกครองของบดามารดา จงท าพินัยกรรมยกทรพย์ให้แก่บดามารดา และ
ิ
ึ
ุ
ิ
ญาตพี่น้องของตนเองได้(บญโชค เจยมวิรยะ, 2546: 963)
ิ
ี
้
ั
ั
2.1.3 ผูรบพินยกรรม
ิ
ื
ุ
ิ
ุ
็
ั
ผู้รบพินัยกรรมจะเปนบคคลธรรมดาหรอนตบคคลก็ได้ ส่วนความสามารถของ
ั
ี
ี
ี่
ิ
ผู้รบพินัยกรรมนั้น ให้พิจารณาในเวลาทผู้ท าพินัยกรรมเสยชวิตเท่านั้น (วันชัย ชชาต, ม.ป.ป: 79)
ู
