Page 209 - 044
P. 209
209
ู
้
ี่
ึ
7) ขอค าแนะน าและค าปรกษาจากผู้สอนในการศกษาหาความรทเหมาะสมกับ
ึ
ี
ผู้เรยน
لىإ هرمأ ضوفي لب هسفنب ملعلا عون راتٌخ لاأ ملعلا بلاطل يغبنيو"
فرعأ ناكف كلذ ف براجتلا هل تلصح دق ذاتسلأا نإف ذاتسلأا
"هتعيبطب قيلي امو دحاول لكل يغبني ابم
ุ
ี
บรฮานดดนอัลซัรนญย์ใด้มแนวคดว่า การให้ค าแนะน ากับผู้เรยน
ิ
ุ
ี
ี
ี
ู
ู
ี่
้
็
ศกษาหาความรทเหมาะกับตัวเองนั้นเปนหน้าทของอาจารย์ผู้สอน
ี่
ึ
โดยได้กล่าวว่า “ผู้เรยนไม่ควรเลอกวิชาเรยนด้วยตันเอง แต่มัน
ี
ื
ี
เปนส่งทต้องมอบหมายให้กับผู้สอน ซงแท้จรงแล้วผู้สอนได้ผ่าน
ิ
ี่
็
่
ึ
ิ
ื่
็
์
ื
ประสบการณในเรองการเลอกวิชาเรยนมามากมาย และผู้สอนเปน
ี
ี่
ี่
ี
ผู้ทรทสดในส่งทเหมาะสมกับผู้เรยนแต่ละคน ทเหมาะสมกับ
้
ี่
ู
ี่
ิ
ุ
ี
ิ
ธรรมชาตของผู้เรยน”( al-Zarnuji, 1986 : 63)
ุ
ู
ี
็
ี
สังเกตจากค าพูดของบรฮานดดนอัลซัรนญย์ข้างต้นจะเหนว่าท่านได้ให้
ุ
็
ึ
์
ความส าคัญกับการขอค าปรกษาจากอาจารย์ผู้สอน โดยผู้สอนเปนผู้ทมประสบการณในด้านการ
ี
ี่
ึ
ี
ี
่
ิ
ี่
เรยนการซงผู้เรยนมอาจทจะมองข้ามผู้สอนได้
ื
ั
ฺ
ึ
ในอัลกุรอาน อัลลอฮได้ให้ความส าคัญกับการปรกษาหารอ โดยได้ตรสว่า

