Page 207 - 044
P. 207
207
ิ
ื
ั
ฺ
“ส าหรบสาเหตการหลงลมก็ได้แก่ การท ามะอศยัต การท าบาป
ุ
ี
้
้
ุ
ี
ต่างๆ มความคดทฟงซ่าน โศกเศราเสยใจเกี่ยวกับเรองทางโลก
ิ
ี่
ื่
ื่
ุ
หมกม่นอยู่กับเรองไรสาระ
้
(al-Zarnuji, 1986: 129)
ี
สังเกตจากค ากล่าวของบรฮานดดนอัลซัรนญย์ข้างต้นจะเหนค าพูดของท่านมความ
ุ
ี
็
ู
ุ
ี
ึ
ิ
็
่
ิ
ิ
ิ
ี
สอดคล้องกับค ากล่าวของวะกีอซงเปนอาจารย์ของท่านอหม่ามชาฟอย์ เมออหม่ามชาฟอย์ได้ฟองเล่า
้
ื่
ี
ฺ
ปญหาการท่องจ าของเขาให้กับท่านโดยได้กล่าวว่า
ั
يصاعلما كرت لِا نيدشرأف يظفح ءوس عيكو لِإ توكش
يصاع هاتؤي لا للها رونو رون ملعلا نأب ملعا لاقو
้
ั
“ฉันได้ไปฟองเล่าปญหาการท่องจ าของฉันให้วะเกียะฮฟงแล้วเขา
ฺ
ั
ิ
ู
้
ู
ื
้
ี่
็
ิ
ิ
แนะน าให้ฉันท้งส่งทเปนบาปและกล่าวว่าพึงรเถดความรนั้นคอ
ี่
ดวงประทบและดวงประทบของอัลลอฮนั้นจะไม่ค่เคยงกับผู้ทฝา
ี
ี
ู
่
ฺ
ี
ื
ฝน
ุ
ุ
ู
ท่านบรฮานดดนอัลซัรนญย์ได้กล่าวอกว่า
ี
ี
ี
" نايسنلا ثروي مغلبلا ف ديزي ام لكو "
ุ
และการรบประทานอาหารอันเปนสาเหตให้เกิดเสมหะและน ้ามูก
ั
็
ี
ื
ก็ท าให้ความจ าลดเลอนได้เช่นเดยวกัน”
(al-Zarnuji, 1986 : 129)
ี
และท่านยังกล่าวอกว่า
ىدحإ لكأو ركسلا عم ردنكلا لكأو لسعلا برشو كاوسلاو "
نم يرثك نم يفشتو ،ظفمحا ثروي ؛قيرلا ىلع موي لك ةبيبز نيرشعو
" ماقشلأاو ضارملأا
