Page 172 - 044

172

ึ
ึ
่
7.การศกษาเพื่อให้ได้มาซงความร ู ้
ี
ี
ู
ี
อัลซัรนญย์ได้สั่งเสยผู้เรยนเพื่อไม่ให้หวังในผลประโยชนทางโลก และจงพยายาม
์
ห่างไกลจากส่งทท าให้ความรและผู้เรยนนั้นตกต า โดยท่านได้กล่าวว่า
ิ
ี
้
ี่
่
ู
زترًحو عمطلما يرغ فى عمطلاب هسفن لذيلا نأ ملعلا لهلأ ىغبنيو "
" . هلهأو ملعلا ةلذم هيف امع
ิ
ุ
ฺ
“และอะหลลอลมไม่ควรท าตัวเองต้องอับอายขายหน้าเพราะความ
ฺ
ิ
ี่
โลภกับบางส่งบางอย่างทไม่เหมาะสมและจงพยายามห่างไกลจาก
้
ี่
้
ู
ส่งทท าให้ครามรและผู้รนั้นได้รบความความอัปยศอดส”
ู
ู
ิ
ั
(al-Zarnuji, 1986 : 40)
ี
ื
8.เสรภาพในการเลอกผู้สอน
ิ
ิ
ี
ี
ผู้เรยนในทัศนะของอัลซัรนญย์ถอว่าผู้เรยนมสทธเสรภาพในการเรยน โดยเฉพาะ
ี
ู
ี
ี
ี
ื
ี
ื
ู
ในการเลอกอาจารย์ผู้สอน อัลซัรนญย์ได้กล่าวว่า
" نسلأاو عورلأاو ملعلأا راتٌخ نأ يغبنيف "
้
ื
ู
ฺ
ี่
ี่
ุ
ี่
ี
“ควรเลอกอาจารย์ทมความรมากทสด ผู้ทย าเกรงต่ออัลลอฮ 
ี่
ผู้ส ารวมตน และผู้ทอาวุโส” (al-Zarnuji, 1986 : 46)

ื
ี
ี
9.เสรภาพในการเลอกวิชาเรยน
ิ
ี
ี
ื
ี่
ผู้เรยนในทัศนะของอัลซัรนญย์มสทธเสรภาพในการเลอกวิชาทจะเรยนโดย
ี
ู
ี
ิ
ี
กล่าวว่า

" هنسحأ ملع لك نم راتٌخ نأ ملعلا بلاطل يغبني "
ื
ี
ุ
ิ
ี่
ี
“ผู้เรยนควรเลอกเรยนทกวิชาทตนเองคดว่าด ี
” (al-Zarnuji, 1986: 45)