Page 168 - 044
P. 168
168
بعتي نأ ىغبنيف ،هلئاضفو ملعلا بقانم فى لمأتلا ةلق نم لسكلا "
نإف ،ملعلا لئاضف فى لمأتلاب ةبظاولماو دلجاو ليصحتلا ىلع هسفن
" نىفي لالماو ىقبي ملعلا
ึ
ุ
ี
ึ
“ความข้เกียจนั้นมาจากการไม่ได้ค านงถงคณค่าและประโยชน ์
ของความร และผู้เรยนควรส่งเสรมตนเองในการทจะได้มาซง
ิ
่
ี่
ึ
้
ี
ู
้
ุ
ื่
ู
ึ
ความรด้วยความม่งมั่น ต่อเนองอย่างสม าเสมอ ด้วยการค านงถง
ึ
่
้
ู
ั
ิ
ู
ิ
ู
้
คณค่าของความร แท้จรงความรนั้นจะคงอยู่ ส่วนทรพย์สนจะสญ
ุ
หาย” (al-Zarnuji, 75:1986)
ิ
ฺ
14.ให้ความส าคัญกับโลกหน้า (อาคเราะฮ)
ู
ี
อัลซัรนญย์ได้กล่าวว่า
لاﻭ ,ةبيصملﺍ ﺩري لا ﻥزحلﺍﻭ مهلﺍ ﻥلأ ايندلﺍ رملأ لقاعلﺍ متهي لاﻭ "
رملأ متهيﻭ ,ريخلﺍ ﻝامعأب لخيﻭ ,لقعلﺍﻭ بلقلاب رضي لب عفني
" . عفني هنلأ ﺓرخﻵﺍ
ี่
ี
ี่
ิ
“ผู้ทมสตสัมปชัญญะทดไม่ควรให้ความส าคัญกับทางโลก เพราะ
ี
ี่
ความกังวลและความโศกเศราเสยใจไม่สามารถทจะขัดขวางบท
ี
้
ทดสอบของพระองค์อัลลอฮได้ และจะไม่ได้ประโยชน แต่มันจะ
์
ฺ
ิ
ั
ก่อให้เกิดอันตรายต่อสขภาพจต ร่างกาย สตปญญา และกีดกั้นใน
ิ
ุ
การท าความด ดังนั้นจงให้ความส าคัญกับโลกหน้า เพราะมันได้
ี
ประโยชน์"(al-Zarnuji, 1986 : 99)
ู
ี
ี
อัลซัรนญย์ได้กล่าวอกว่า
موهمو ،عفني لاو رضي هنلأ ايندلا رملأ متهي نأ لقاعلل ىغبني " لا
رونلا نع ولثخ لا ةرخﻵا موهمو ،بلقلا فى ةملظلا نع ولثخ لا ايندلا
" ،بلقلا فى
