Page 82 - 024

82

ได้สั่งให้พวกนางมารวมตัวกันในวันทได้ก าหนด แล้วพวกนางก็ได้มา
ี่
ุ
ุ
ู
ุ
ชมนมกันในวันดังกล่าว โดยท่านเราะสลลอฮ  ก็ได้มาพบพวกนางและ
ฺ
ฺ
ี่
ิ
ถ่ายทอดส่งทอัลลอฮได้ทรงบัญชาสั่งใช้ให้แก่พวกนาง

การปฏบัตหน้าทในครอบครวให้สอดคล้องตามแนวทางศาสนานั้นจ าเปนต้องอาศัย
ิ
ิ
็
ั
ี่
ิ
ี
ิ
ี
ี่
ู
้
ื่
้
ู
ความรเฉพาะในเรองนั้นๆ ผู้ทมความรและความเข้าใจในหลักค าสอนของศาสนาย่อมมการปฏบัตท ี่
ิ
้
ิ
่
ี
แตกต่างจากผู้ทขาดความร การได้เรยนรอย่างสม าเสมอจะเปนส่วนช่วยให้การปฏบัตภารกิจอันส าคัญ
็
้
ี่
ู
ู
ั
ี
ึ
ี
ฺ
ี่
ุ
ฺ
์
น้มความสมบูรณมากยิ่งข้น ดังทอัลลอฮ  ได้ตรสไว้ในสูเราะฮอัซซมมัรว่า






          

















                


 
  
: 9
ุ
ู
ี
ความว่า ผู้ทเขาเปนผู้ภักดในยามค าคน ในสภาพของผู้สญด และผู้ยืน
็
่
ื
ี่
ิ
ฺ
ละหมาดโดยทเขาหวั่นเกรงต่อโลกอาคเราะฮ และหวังความเมตตาของ
ี่
ฺ
ื
ี
ื
ี่
พระเจ้าของเขา (จะเหมอนกับผู้ทตั้งภาคต่ออัลลอฮกระนั้นหรอ?) จง
25
ี
ู
ู
้
้
ื
ิ
กล่าวเถดมฮัมมัด บรรดาผู้รและบรรดาผู้ไม่รจะเท่าเทยมกันหรอ?
ุ
ั
แท้จรงบรรดาผู้มสตปญญาเท่านั้นทจะใคร่ครวญ
ิ
ิ
ี่
ี
ุ
(อัซซมมัร : 9)

2.1.5.3 การตระหนกในบทบาทการอบรมเลี้ยงดูบุตร
ั
ี
ู
ุ
ิ
ศาสนาอสลามได้ให้ความส าคัญและใส่ใจเปนอย่างยิ่งต่อการอบรมเล้ยงดบตร เพราะ
็
็
็
็
เปนความรบผิดชอบหลักของผู้เปนบดามารดาทจะต้องเอาใจใส่อบรมสั่งสอนเดกๆ อย่างใกล้ชด เดก
ิ
ั
็
ิ
ี่
ั
ั
ทเตบโตมาภายใต้การฟูมฟกของครอบครวทด และอยู่ในสภาพแวดล้อมทปลอดภัยจะส่งผลให้เดกม ี
ิ
ี่
ี่
ี
ี่
็
ั
ี
้
ี
ี่
ุ
็
ุ
ื่
คุณธรรม อกทั้งจะเปนเกราะค้มกันตัวเดกจากความเลวรายต่างๆ ทมเกลอนอยู่ในสังคมปจจบัน
็
ี
ี
็
ความเปนจรงแล้วความขัดแย้งใดๆ ทเกิดข้นระหว่างสามภรรยา ย่อมมผลกระทบ
ิ
ึ
ี่
ี่
ุ
ู
ี
็
โดยตรงและรวดเรวทสดต่อการอบรมลกๆ โดยเฉพาะต่อจตใจของพวกเขา อกทั้งยังมผลต่อความ
ี
ิ

25 คือหวั่นเกรงการลงโทษในวันอาคิเราะฮ และหวังความเมตตา คือหวังการตอบแทนด้วยสวนสวรรค์แน่นอน สภาพของบุคคลสองจ าพวกนั้นย่อมไม่เท่าเทยมกัน
ี
ฺ
ั
ื
ิ
ิ
็
ิ
อมามอัลฟครกล่าวไว้ในหนังสออัลตัฟซรอัลกะบีรว่า พึงทราบเถดว่า อายะฮน้เปนการบ่งช้ถงเคล็ดลับทประหลาด ประการแรกก็คือ พระองค์ทรงเร่มด้วยการ
ึ
ี
ฺ
ี
ี่
ฺ
ี
ู
้
กล่าวถงการกระท า และจบลงด้วยการกล่าวถงวิชาความร ส่วนที่ว่าการกระท านั้นก็คือ การภักด การสญด และการยืนละหมาด ส่วนที่ว่าวิชาความรก็คือ ค าตรสของ
้
ั
ุ
ู
ี
ึ
ู
ึ
ุ
้
ี
ื
พระองค์ที่ว่า“บรรดาผู้รกับบรรดาผู้ไม่รจะเท่าเทียมกันหรอ” อันน้เปนการช้บ่งว่าความสมบูรณ์ของมนษย์นั้น อยู่ที่เปาหมายทั้งสอง คือการกระท าและความร ู ้
ู
ู
้
ี
้
็