Page 286 - 001
P. 286

275


                   จิตรกรรมในอินเดียใต้และอินเดียใต้ไกล
                          นอกจากอินเดียเหนือที่ปรากฏภาพจิตรกรรมฝาผนังตกแต่งภายในศาสนสถานแล้ว

                   บริเวณอินเดียใต้ คือ แหลมเดคข่านลงไปจนถึงอินเดียใต้ไกล ก็มีการใช้ภาพจิตรกรรมลักษณะนี้
                   เช่นเดียวกัน โดยในแถบเดคข่าน ภาพจิตรกรรมที่โดดเด่นอยู่ที่ถ้ำไกรลาส เอลโลร่า วาดขึ้นใน

                   ราวพุทธศตวรรษที่ 12-13  มีราชวงศ์ราษฏระกูฏะ มีส่วนสำคัญในการเป็นผู้อุปถัมภ์
                                                                                              12
                          ส่วนจิตรกรรมในเขตใต้ไกลหรือทมิฬนาดูประกอบไปด้วยหลายราชวงศ์ ได้แก่
                          1.  จิตรกรรมฝาผนังราชวงศ์ปัลลวะ ภายใต้ราชวงศ์นี้จิตรกรรมฝาผนังไม่เป็นที่รู้จักมาก

                   นัก มีร่องรอยเหลืออยู่เล็กน้อยที่เทวาลัยไกรลาสนาถและไวกุณฐเปรุมัลที่กาญจีปุรัม อายุราว
                   พุทธศตวรรษที่ 13

                          2.  จิตรกรรมฝาผนังราชวงศ์ปาณฑยะ แหล่งภาพจิตรกรรมฝาผนังที่สำคัญคือ
                   วัดสิตตะนะวะสัล (Sittanavasal) ในศาสนาเชน ภาพจิตรกรรมปรากฏบนเพดานของอรรถ
                   มณฑป เป็นภาพธรรมชาติ เช่น เถาไม้เลื้อย ดอกบัว นก หงส์ เป็นต้น องค์ประกอบภาพวาด

                   ด้วยลายเส้นที่อ่อนช้อย
                          3.  จิตรกรรมฝาผนังราชวงศ์โจฬะ ที่ยังปรากฏอยู่เป็นจำนวนคือ ที่เทวาลัยพฤหเทศวร

                   ในตันชาวูร์ บนผนังของทางเดินด้านหลังของครรภคฤหะ ซึ่งทำขึ้นตั้งแต่สมัยของราชราชะที่ 1
                   แต่บางส่วนทำเพิ่มขึ้นในภายหลัง
                          4.  จิตรกรรมฝาผนังราชวงศ์วิชัยนคร พบที่เทวาลัยวิรูปักษา (Virupakksha) ซึ่งถือเป็น

                                                                                    ิ
                   จิตรกรรมฝาผนังรุ่นแรก เทวาลัยนี้สร้างอุทิศถวายแด่พระศิวะ ดังนั้นภาพจตรกรรมส่วนใหญ่จึง
                   เป็นเรื่องราวที่มาจากศิวปุราณะ

                          5.  จิตรกรรมฝาผนังราชวงศ์นายกะแห่งมทุระ ปรากฏอยู่ที่วัดศรีรังนาถ (Sri
                   Ranganatha) ในเมืองติรุฉฉิรัปปลิ (Tiruchchirappali) ซึ่งเป็นวัดในไวษณพนิกาย จึงมี
                   ภาพเขียนที่เกี่ยวข้องกับพระวิษณุ รวมถึงเรื่องเล่าจากภควตปุราณะ และศิวะปุราณะ เป็นต้น


                   จิตรกรรมสมัยราชวงศ์โมกุล

                          จิตรกรรมแบบโมกุลมักปรากฏเป็นจิตรกรรมขนาดเล็กเขียนในสมุด เป็นที่นิยมอยู่
                   ในช่วงของจักรวรรดิโมกุลที่มีอายุอยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 21-24 (คริสต์ศตวรรษที่ 16-19)
                          จิตรกรรมแบบโมกุลมีลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์เนื่องจากการผสมผสานกันระหว่าง

                   ศิลปะอินเดียและเปอร์เซียในสกุลช่างติมูริด (Timurid) ซึ่งเคยรุ่งเรืองอยู่ในเปอร์เซียระหว่าง
                                                              13
                   พุทธศตวรรษที่ 20-21 (คริสต์ศตวรรษที่ 15-16)  อาจกล่าวได้ว่าจิตรกรรมแบบโมกุลเป็นงาน
                                                  ั
                   ศิลปะในราชสำนักและชนชั้นสูง พฒนางานขึ้นภายใต้การส่งเสริมของจักรพรรดิโมกุลและเริ่ม
                   เสื่อมความนิยมลงเมื่อผู้ปกครองหมดความสนใจ เรื่องราวในชิ้นงานไม่เกี่ยวข้องกับศาสนาแต่
                   เป็นเรื่องราวในราชสำนัก การศึก ตำนาน การล่าสัตว์ ชีวิตสัตว์ป่า ภาพเหมือนบุคคล ภาพการ

                   เลี้ยงฉลอง ภาพคู่รัก ฯลฯ




                          12  จิรัสสา คชาชีวะ, โบราณคดีอินเดีย., หน้า 543-548.
                          13  Percy Brown, The Heritage of India Indian Painting, p. 72.
   281   282   283   284   285   286   287   288   289   290   291