Page 49 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 49

27







                       1.6   ข้อตกลงเบื้องต้น


                                     ในการวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยได้กําหนดข้อตกลงในเบื้องต้นไว้ดังนี้
                                     1.  หนังสือที่ผู้วิจัยนํามาศึกษาเป็นหนังสือที่พิมพ์โดยสํานักพิมพ์มุฮัมมัด อัลนะห์ดี

                       วะเอาลาดิฮี ซึ่งมิได้ระบุสถานที่และปีที่พิมพ  ์

                                     2.  ต่วนมีนาลชื่อจริงว่า ชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์ แต่ชื่อเป็น
                       ที่รู้จักอย่างแพร่หลายในภูมิภาคเอเซียอาคะเนย์คือ ต่วนมีนาล ผู้วิจัยจะใช้ชื่อต่วนมีนาลสําหรับการ

                       วิจัย
                        3.              การเทียบอักษรภาษาอาหรับ และศัพท์ด้านอิสลามศึกษาใช้อ้างอิงจากหนังสือ

                       อ้างอิงการเขียนศัพท์ด้านอิสลามศึกษา ของวิทยาลัยอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยา

                       เขตป๎ตตานี พ.ศ. 2536

                        4.               การแปลความหมายของอัลกุรอาน ผู้วิจัยจะยึดคัมภีร์อัลกุรอานฉบับแปลเป็น

                       ภาษาไทยของสมาคมนักเรียนเก่าอาหรับที่จัดพิมพ์ขึ้นโดยศูนย์กษัตริย์ฟาฮัดเพื่อการพิมพ์คัมภีร์

                                                         ์
                       อัลกุรอานแห่งนครมะดีนะฮฺ ปี ฮิจญ์เราะฮ 1419
                        5.              การแปลตําราหนังสือและเอกสารต่าง  ๆ ที่เป็นภาษาต่างประเทศมาเป็นภาษา

                       ไทยนั้น ผู้วิจัยจะแปลความหมายโดยภาพรวมและคงรักษาความหมายของข้อความเดิมใ     นภาษา
                       ต่างประเทศไว้อย่างสมบูรณ์ที่สุด

                        6.               การอ้างอิงอัลกุรอานจะใช้มาตรฐานการอ้างอิงโดยระบุชื่อสูเราะฮฺ และลําดับ

                       อายะฮ  ์
                        7.              การอ้างอิงฮะดีษผู้วิจัยจะอ้างตัวบทฮะดีษและคําแปลพร้อมระบุชื่อผู้รายงาน ปี

                       พิมพ์  เล่มที่และเลขหน้า
                                           8.  หากฮะดีษบันทึกโดยอัลบุคอรีและมุสลิมผู้วิจัยจะไม่ระบุระดับของฮะดีษ ส่วน

                       ฮะดีษที่บันทึกโดยผู้อื่นจะระบุระดับของฮะดีษ

                        9.               อะษัรหรือวาทะของอุละมาอ์ที่อ้างอิงในงานวิจัย ผู้วิจัยจะระบุแหล่งที่มา
                       เหมือนกับการอ้างอิงฮะดีษ

                        10.               การกล่าวนามบุคคลในงานวิจัย  จะใช้นามที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย

                        11.               การเขียนประวัติของบุคคลต่าง ๆ ที่ปรากฏในงานวิจัย ผู้วิจัยจะเขียนประวัติ
                       พอสังเขปเท่านั้น

                        12.               การอธิบายศัพท์ที่สําคัญที่ปรากฏในงานวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยจะอธิบายในเชิงอรรถ


                                     13.  ข้อมูลที่ได้จากหนังสือหรือตําราต่าง ๆ ผู้วิจัยจะอ้างถึงด้วยวิธีการเขียน นาม ปี
                       โดยมีชื่อผู้แต่ง ปีที่พิมพ์ และเลขหน้าที่ใช้อ้างอิงในเครื่องหมายวงเล็บ
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54