Page 31 - 054
P. 31
10
(٠٨١ - ٠٨٠ : ةرقبلا)
ี่
ี่
ความว่า “แล้วผู้ใดเปลยนแปลงพินัยกรรม หลังจากทเขาได้
ยินมันแล้ว โทษแห่งการเปลยนแปลงพินัยกรรมนั้นก็ตกอยู่
ี่
แก่บรรดาผู้เปลยนแปลงพินัยกรรมนั้นแท้จรงอัลลอฮทรง
ิ
ฺ
ี่
ู
ได้ยิน ทรงรอบร แล้วผู้ใดเกรงว่า ผู้ท าพินัยกรรมมความไม่
้
ี
้
เปนธรรม (โดยไม่ร) หรอกระท าความผิด(โดยเจตนา) แล้ว
ู
ื
็
ี
แล้วเขาได้ประนประนอมในระหว่างพวกเขา ก็ไม่มโทษใด
ี
ๆ แก่เขา แท้จรงอัลลอฮเปนผู้ทรงอภัยผู้ทรงเมตตาเสมอ”
ิ
ฺ
็
ฺ
(อัลบะเกาะเราะฮ: 181-182)
1.2.2. อัลหะดีษ
ี่
1.2.2.1 อัลหะดษท 1 จากท่านอบนอับบาส ได้กล่าวว่า
ี
ิ
ุ
ِ ِ
ِ
ِ
ِ
ايْخ
كلذك ةيصولا تناكف ينبر قلأاو ِ نيدلاوْ لل ُ ةَّ يصوْ لا ً َْ َ َ نإ َ كر ت ))
ْ
ْ َ
َ َ َ
َ
َ
((ثراولما ةيا اهتخسن تىح
(١٨٦٩ : ٠٩٩١ ،يواي وبأو ; ١٠٠٨ : ٠٩٣١ ،يذمترلا هجرخأ)
ั
ิ
ี
ิ
ความว่า “หากเขามทรพย์สมบัตท้งไว้บ้าง เขาก็ควรทจะยก
ี่
ิ
ิ
ให้แก่พ่อแม่และแก่ญาตสนทโดยชอบธรรม มันเปนหน้าท ี่
็
ส าหรบผู้เกรงกลัวอัลลอฮฺ การท าพินัยกรรมก็เปนไปใน
็
ั
ฺ
ื่
รปแบบดังกล่าว จนมอายะฮในเรองมรดกมายกเลกพินัยกรรม
ี
ิ
ู
ู
ในรปแบบดังกล่าวไป”
(al–Tirmidhi, 1975: 2118; Abu Dawud, 1990: 2869)
ุ
ฺ
ี
ี่
ี
1.2.2.2 อัลหะดษท 2 จากท่านอัมร บตร คอรญะฮ ฺ ได้กล่าวว่า
แท้จรงท่านนบ
ิ
ี
ِ
ِِ
ِِ
ِ ِ ِ
َّ نإو ،اتِربِ عصق ت يهو انِارج ت َ تَ نََأو هتقنَ ىَ لع بَ طخ ))
ِ
َ َّ
َ
َ َ
َ َ ْ َ
َْ
َ َ َ
َ َ
َ
َ
ُ َ
ِ
ِ
ِ
ِ
يذ لك ىَ طعَأ َّ للَّا َّ نإ ِ : ُ لوق ي هتعمسف يفتك ين ب ليسي اه باعُ ل
َّ ُ
ْ
َ
َ َّ َ َ َْ ُ َ ََ َ
َ
َ
ُ ُُْ َ
ِ ِ
ٍ ِ ِ
ِ ِ
ٍ
ِ
(( رجمحا ِ رهاعْ للو ، ِ شارفْ لل دَ لولاو ،ثراول ةَّ يص و ،هَّ قح قح
لَ
ف
َ
ََ
ُ
َ َ
َ
َ
ُ َ ّ َ
َ َ
َُ َ
َ
(١٠١١ : ٠٩٣١ ،يذمترلا هجرخأ)
