Page 25 - 054
P. 25
4
ี
ู
ื
ี่
ิ
ั
ึ
พินัยกรรมทอาจจะถกท าข้นมาผิดๆต่อทายาทในทกกรณด้วย กล่าวคอสมาชกของครอบครวอาจจะ
ุ
ี่
ิ
ื่
็
ื
แก้ไขส่งทผิดโดยการเหนชอบร่วมกันหรอโดยการน าเรองไปให้ผู้พิพากษามสลมแก้ไข(เมาลานา
ุ
ิ
ซัยยิด อบล อะลา เมาดด, 2545: 1/324)
ี
ู
ุ
ั
อัลลอฮฺ ทรงตรสว่า
ِ
ِ
ِ
َّ
تومْ لا مكَ دحَأ رضح اذإ مُ كني ب ةياهش اونمآ نيذلا اهُّ يَأ يَ ﴿
َ
ُ
ُ
َ
ْ َْ َ َ َ َُ َ
َ َ
ُ َْ ُ َ َ َ
ِ
ِ
ِ ِ
ِ ٍ
﴾ مُ كنم لدع اوذ نانْ ثا ةَّ يصوْ لا ينح
ْ
َ َ
َ َ
ْ َ َ
ْ
(٠١٦ ةيآ نم ءزج : ةدئالما)
็
ั
ความว่า “ผู้ศรทธาทั้งหลาย! การเปนพยานระหว่างพวกเจ้า
ึ
่
ี
เมอความตายได้มายังคนหนงคนใดในพวกเจ้า ขณะมการท า
ื่
ู
ี่
ี่
พินัยกรรมนั้น คอสองคนทเปนผู้เทยงธรรมในหม่พวกเจ้า”
็
ื
ฺ
(อัลมาอดะฮ: ส่วนหนงของอายะฮท 106)
่
ฺ
ิ
ี่
ึ
ส่วนหลักฐานจากสนนะฮฺนั้น ได้มรายงานจากท่านอบน อมัร ว่าแท้จรง
ุ
ุ
ิ
ี
ิ
ุ
ท่านนบ ได้กล่าวว่า
ี
ِ
ِ
ٍ
ٍ
ِ
ِ َّ
لّإ ين تَ ل يَ ل تيبي ِ هيف ، ي صو ي ْ ُ َ ه َ ل م لسم ئرما ِ ُّ قح ام ))
ءيش
ْ
َْ ْ
ُ َ
َ
ْ ُ
ُْ
َ
ِ
ِ
((هدنع ةبوتْ كم ه تَّ يصوو
َْ
ُ َ ُُ
َ
ََ
(١٣٧٨ : ٠٩٩١ ،يراخبلا هجرخأ)
ิ
ิ
ี่
ั
ี
ี่
ิ
ุ
่
ความว่า “ไม่มสทธส าหรบมสลมคนหนงคนใดทมส่งทเขาได้
ิ
ึ
ี
ท าพินัยกรรมมัน ผ่านค าคนมาสองคน ยกเว้นการสั่งเสยของ
ื
ี
ื
่
ู
ี่
ี
เขานั้นจะต้องถกเขยนเก็บไว้ทเขา”
(al – Bukhariy, 1992: 2738)
ุ
ท่านอบนอมัร ได้กล่าวว่า คนหนงยังไม่ได้ผ่านฉันไปเลย นับตั้งแต่ฉัน
ุ
ึ
่
ิ
ได้ยินท่านนบ ในเรองดังกล่าวยกเว้นทฉันได้มพินัยกรรมไว้ ความหมายของหะดษข้างต้นน้
ี
ี
ี
ื่
ี
ี่
ื
ิ
ี
ู
ิ
ื่
ก็คอ จะต้องจรงจังกับเรองน้ เพราะความตายจะจ่โจมกับเขาโดยกะทันหัน(ซัยยิด ซาบก, 2549:
ื
ื
ี
5/509) การท าพินัยกรรมทถอว่าถกต้องและใช้ได้นั้น ผู้ท าพินัยกรรมอาจใช้ค าพูดหรอเขยน
ี่
ู
่
็
ู
้
ี
ุ
ึ
พินัยกรรมด้วยตัวเองซงอสลามนั้นอนญาตให้มการเขยนบันทกพินัยกรรมไว้และให้มพยานรเหน
ี
ิ
ี
ึ
ี่
ในการท าดังกล่าว ทั้งน้เพื่อให้พ้นจากความขัดแย้งทจะเกิดข้นภายหลัง
ี
ึ
