Page 23 - 054

2

ึ
ุ
ิ
ฺ
อายะฮข้างต้นน้ได้ครอบคลมถงบทบัญญัตการท าพินัยกรรมให้กับบคคลทั้งสองและ
ี
ุ
็
ู
ิ
ี่
็
ิ
ิ
ญาตใกล้ชด แน่แท้ส่งดังกล่าวนั้นเปนส่งจ าเปนตามทัศนะทถกต้องก่อนอายะฮฺเกี่ยวกับการแบ่ง
ิ
ื่
ู
มรดกถกประทานลงมา เมออายะฮฺเกี่ยวกับการแบ่งมรดกถกประทานลงมาอายะฮฺน้จงถกยกเลก(Ibn
ี
ู
ู
ิ
ึ
ิ
ิ
ิ
ฺ
Kathir, 2010: 1/84) ดังนั้นการท าพินัยกรรมให้แก่บดามารดาและญาตผู้มสทธ์ ิรบมรดกในอายะฮน้ ี
ั
ี
็
ี่
ฺ
ฺ
่
ึ
ู
ิ
ิ
ู
ี่
ิ
ฺ
นั้น ถกยกเลกด้วยสเราะฮอันนสาอ์ อายะฮท 11-12 ซงเปนอายะฮทก าหนดอัตราส่วนของผู้มสทธ์ ิ
ี
ิ
ั
ี
ึ
ุ
ิ
รบมรดก ดังนั้นบดามารดาเปนผู้มสทธ์ ิรบมรดก จงไม่มสทธ์ ิในทางพินัยกรรม(อับดลวะฮาบ เฮา
็
ั
ิ
ี
็
ี่
ี่
ั
็
วาส, 2555: 244)ส่วนการท าพินัยกรรมให้แก่ผู้ทไม่ใช่เปนทายาทรบมรดกของตน ในแนวทางทเปน
์
ิ
ุ
ความดต่างๆ เปนสงทมสตะฮับ(ควรกระท า) แต่อาจเกิดเหตการณบางอย่างท าให้การท าพินัยกรรม
ี
ุ
ี่
็
ี่
ุ
ู
ุ
ุ
ไปส่ข้อก าหนดอนๆทไม่ใช่มสตะฮับได้(อรณ บญชม, ม.ป.ป.: 5/36)
ื่
ِ
ة

ั
ี
ิ
ิ
ี
ี่
วะศยะฮฺ ( َّ يصو) ข้อผูกมัด ค าสั่งทต้องได้รบการปฏบัต พินัยกรรม ค าสั่งเสย

َ
อสลามไม่ปฏเสธการท าวะศยะฮฺ ถ้าหากวะศยะฮฺนั้นไม่ขัดต่อบทบัญญัตแห่งอสลาม เช่น ในกรณ ี
ี
ิ
ิ
ิ
ิ
ี
ของมรดก อสลามไม่อนญาตให้เจ้าของทรพย์สนท าพินัยกรรมยกมรดกให้แก่ทายาท หรอผู้หนง
ั
ุ
่
ิ
ื
ึ
ิ
ี
่
ผู้ใดเกินหนงในสามของจ านวนมรดกหลังจากการชดใช้หน้สนแล้ว ด้วยเหตทวะศยะฮฺเปนส่งทต้อง
ี
ิ
ึ
ุ
ิ
ี่
ี่
็
์
ี
ิ
ื
ได้รบการปฏบัต ดังนั้นการวะศยะฮฺส่งใดไม่ว่าจะโดยวาจาหรอโดยลายลักษณอักษรจะต้องมความ
ี
ั
ิ
ิ
ี่
ี
้
ื
ู
ี
ั
ชัดเจนและจะต้องมพยานรบรอย่างน้อย 2 คน ทั้งน้เพื่อทจะไม่ก่อให้เกิดข้อส่งสัยหรอความแคลงใจ
ู
ในหม่ผู้เกี่ยวข้องกับวะศยะฮฺ (บรรจง บนกาซัน, 2547: 147) ดังนั้นเพื่อเปนการเปดช่องทางให้
ิ
ี
ิ
็
ี
ฺ
ื
ิ
ี
มสลมได้อบาดะฮต่ออัลลอฮ ทนอกเหนอจากการละหมาด การถอศลอด การประกอบพิธหัจญ ฺ
ิ
ุ
ฺ
ื
ี่
ั
ิ
ิ
ู
การบรจาคทาน หรอการแสดงความภักดต่ออัลลอฮ ในรปแบบต่างๆ ส าหรบผู้ทมทรพย์สน
ฺ
ั
ี่
ื
ี
ี
ึ
ี
่
ิ
ิ
ิ
มากมาย ฐานะรารวย ไม่มหน้สน อสลามส่งเสรมให้ท าพินัยกรรมไม่เกินหนงในสามของทรพย์สน
ิ
ั
่

ี
ุ
ื
ิ
ี่
ทั้งหมดให้แก่บคคลทไม่ใช่ทายาทของตน เพื่อเปนการส่งเสรมและช่วยเหลอเกื้อกูลแก่บคคลท ี่
็
ุ
ั
ั
ี่
ี
็
ี
ึ
ี
ื
้
ื
ยากไร ให้มโอกาสปรบเปลยนชวิตให้ดข้น ถอเปนการช่วยเหลอสังคมในการลดปญหาคนยากไร ้
็
ื
ี
ุ
หรอผู้ทมฐานะยากจน ดังนั้นการท าพินัยกรรมของบคคลประเภทดังกล่าวนั้น เปนการสรางคณงาม
ุ
้
ี่
็
ี
ั
ี
ิ
ความดและเปนการเสยสละทรพย์สนให้แก่ผู้ทมความเหมาะสมทนอกเหนอจากทายาทของตน การ
ี่
ื
ี
ี่
ฺ
ิ
ฺ
็
ิ
็
ื
กระท าดังกล่าวนั้นถอเปนการประกอบอบาดะฮต่ออัลลอฮ และเปนส่งทมแนวทางการปฏบัต ิ
ี
ี่
ิ
ี่
ั
ี
ี
จากอัลกุรอานและอัลหะดษของท่านนบ ซงผู้ท าพินัยกรรมนั้นจะได้ได้รบผลบญหลังจากทเขา
ุ
ึ
่
ิ
ั
ี่
ี
ี่
ได้เสยชวิตไปแล้ว และยังเปนการกระชับความสัมพันธทดต่อผู้ทได้รบพินัยกรรมและเครอญาตของ
ี
็
์
ื
ี
ั
เขา อัลลอฮ ได้ตรสว่า‎
ฺ

ٍ ِ ِ
ِ ِ
﴾ ٍ نيي وَأ ا َ ْ ب يصوي ةَّ يصو دع ب نم ِ ﴿
َْ
ُ
َ َْ ْ
٠٠
( ةيآ نم ءزج : ءاسنلا)