Page 220 - 054
P. 220
199
ِ ِ
ِ
ِ ِ
مهَّ نَأو ، ماَّ شلبِ هتَ ثروو تومْ لا هرضح ةنيدمْ لبِ املَغ َّ نَأ))
َُ
َََ ُ َْ َُ َ َ
َ
ُُ
ً
َ
ْ ُ َ
ِ
ِ
ِ
يصوي ن َأ رمع هرمَ أف ، يصوي نَأ هوُ لَ أسف ، تويَ هَّنَأ رمعل اوركذ
ََ
ْ
ْ
َ
ُ
ُ
َُُ ََُ
َ ُ َُ ُ ََُ ُ
ُ َ
َ
َ
ِ ِ
ِِ
ِ
ينثلَثب اهوعبِ اهَ لهَأ َّ نإو ، مشج ر ئب ِ : اَ لَ ُ لاق ي ٍ رئبب ىصوَ أف ،
َ ْ
ْ
َ
َ
َ
ََ َ ُ َ َ ْ
َ
ُ
َ ْ
َ َ ُ ُ
ِ
ِِ
تَ نث وَ أ ، يننس ِ رشع نبا ناك ملَغْ لا َّ نَأ ٍ رْ كب وبَأ ركذ ، افْ لَأ
ََ
ً
َ َ َُ
ْ
َ
ْ َ َ ْ
َ
َ ْ
َ ُ َ
ْ
(( ةرشع
َ ْ َ
َ
(٧١٩١ : ٠٩٩١ ،يمرادلا هجرخأ)
ี
็
ิ
ความว่า “แท้จรง มเดกชายคนหนงก าลังจะเสยชวิตทมะด ี
่
ึ
ี่
ี
ี
ฺ
ี่
นะฮ ขณะททายาทโดยชอบธรรมของเขาอยู่ทประเทศซาม
ี่
ี
ื่
ุ
(ซเรย) จงได้มการเล่าเรองของเขาแก่ ท่านอมัร บตรค็อฏ
ี
ึ
ี
ุ
ฏ็อบ และได้มการถามท่านว่า “เดกคนหนงก าลังจะเสยชวิต
่
ี
ี
็
ึ
ี
ื
ุ
เขาท าพินัยกรรมได้หรอไม่ ?” ท่านอมัรตอบว่า “ให้เขาท า
็
พินัยกรรมเถด” เดกคนนั้นจงได้ท าพินัยกรรมด้วยกับบ่อใบ
ิ
ึ
ึ
ี
่
หนงเรยกว่าบ่อ”ญัชม์”และทายาทของเขาได้ขายบ่อด้วยกับ
ฺ
ื่
ู
ี
ี
ราคาสามหมน ท่านอบบักรได้เล่าอกว่า“เด็กชายคนนั้นมอายุ
ื
ิ
ี
สบปหรอสบสองป”
ี
ิ
(al-Darimi, 1966: 3290)
ี่
ี่
ื
ี
8. การท าพินัยกรรมให้แก่ทารกทมอยู่ในท้อง ขณะทท าพินัยกรรมถอว่าใช้ได้ และ
ให้ด าเนนตามพินัยกรรม ถ้าหากทารกนั้นคลอดมาจากท้องมารดา และมชวิตอยู่ โดยนับระยะเวลา
ิ
ี
ี
ื
ื
ึ
ึ
ตั้งแต่ท าพินัยกรรมจนถงเวลาคลอดได้ไม่ถงหกเดอน เพราะเวลาหกเดอนนั้นเปนก าหนดเวลาน้อย
็
ุ
ุ
ุ
สดของระยะการตั้งท้อง(อรณ บญชม, ม.ป.ป:5/39)
ึ
็
็
ี
9. การท าพินัยกรรมนั้นเปนอบาดะฮทแสดงถงความภักดและเปนการแสวงหา
ฺ
ี่
ิ
ั
ิ
ิ
ความใกล้ชดต่ออัลลอฮ โดยใช้ทรพย์สนบางส่วนเพื่อช่วยเหลอพี่น้องมสลมซงเปนการให้โอกาส
ุ
ิ
ฺ
่
ึ
ื
็
ิ
ี
ั
เสรมสรางชวิตใหม่ในสังคมดังนั้นเขาจะได้รบคณงามความดและได้รบการอภัยหลังจากทได้
ุ
้
ี
ั
ี่
เสยชวิตลง ดังทมรายงานจากท่านญาบร ว่า ท่านเราะสล ได้กล่าวว่า
ี
ี
ิ
ี่
ี
ู
ٍ ِ
ٍ
ِ
ىق ت ىَ لع تامو ةَّ نسو ٍ ليبس ىَ لع تام ةَّ يصو ىَ لع تام نم))
َ َ َ
َ
َ َ َ َ ْ َ
ًُ َ َ ََ ُ َ
ٍ
(( هَ ل اروفغم تامو ةداهشو
ُْ
َ ََ َ َ َ
ُ ً َ
َ
