Page 110 - 032

90

้
้
่
่
่
่
ความสะดวกหลายอยาง ไมมีใครอยากอยูนานๆเพราะล าบาก อยูได 1 ป ี ก็ ยายสถานที่สอน..”
ุ
(ทศพร พงษ์สวรรณ, สัมภาษณ 25 พฤศจิกายน 2554)
์
์
ี
4. ขาดบุคลากรทางการศึกษาที่มความตั้งใจในการจัดการเรยนการสอน ทั้งน้ ี
ี
์
แผนกลยุทธ์และหลักสตรสถานศกษาของโรงเรยนมความสมบรณแต่ไม่สามารถน ามาปรบใช้ได้
ี
ึ
ี
ู
ู
ั
ี
ี่
ุ
ี
ุ
ั
อย่างมคณภาพยังไม่เพียงพอทจะตอบสนองปญหาและความต้องการของชมชน การแยกการเรยน
่
ี
็
็
ึ
ิ
ื
ี
การสอนออกเปน 2 เกาะ ซงถอว่าเปนโรงเรยนเดยวในประเทศไทยที่แยกการบรหารออกเปน 2
็
แห่ง คือเกาะบูโหลน ดอน และเกาะบูโหลนเล ท าให้ส่งผลกระทบต่อการจัดการเรยนการสอนใน
ี
ู
็
ึ
ื
ื่
รายวิชาอสลามศึกษาและรายวิชาอนๆ ซงถอเปนการศึกษาในระบบ การเดนทางไปสอนของครเกิด
ิ
ิ
่
ความยากล าบาก นักเรยนระดับ ป.1-ป.2 และ ป.3- ป.4 จ าเปนต้องเรยนห้องเดยวกัน ครจงต้องใช้วิธ ี
็
ี
ี
ี
ู
ึ
ี
ื่
ุ
็
ี
การบูรณาการสอน ซงเปนเรองยากที่จะให้นักเรยนสามารถเรยนได้อย่างมคณภาพ ท าให้เปนปญหา
ั
่
ึ
ี
็
ี
ู
ู
ุ
ิ
ี่
และอปสรรคในการบรหารจัดการเรยนการสอนของคร ครขาดแรงจงใจในการปฏบัตหน้าทอย่าง
ิ
ู
ิ
เต็มประสทธภาพ เช่น การใช้เวลาเกี่ยวกับการพัฒนากิจกรรมสันทนาการมากกว่าการพัฒนา
ิ
ิ
ี
ิ
ี
กิจกรรมเชงวิชาการให้แก่นักเรยน ช่วงเวลาในการจัดการเรยนการสอนไม่เต็มท เช่นกรณท ี่
ี่
ี
ิ
์
ู
ี
ื
ึ
ผู้ปกครองได้กล่าวว่า ทุกวันจันทรครมักจะเดนทางมาถงโรงเรยนเวลาประมาณ10หรอ11โมงเช้า ท า
ื
ให้การเรยนการสอนตามเน้อหาล่าช้ากว่าก าหนด ในบางวันเวลามักจะหมดไปกับกิจกรรมสันทนา
ี
ื่
ิ
ี
์
ี่
ุ
ื
การ กิจกรรมการท าขนม หรอกิจกรรมอนๆ ในขณะทวันศกร จะเลกเรยนก่อนก าหนด ประมาณ
ู
บ่ายโมงครงครก็จะทยอยกันเดนทางขึ้นฝ่งเพื่อไปให้ทันรถโดยสารในการเดนทางกลับบ้าน
ั
ิ
ึ
ิ
่
ู
ิ
“เด็กที่นี่จรงๆไมไดโงอยางที่ครบางคนเขาใจ ตรงกันขามเด็กเกอบทุกคนมีความ
้
ื
่
้
้
่
่
ตั้งใจและมีความอยากที่จะเรยนหนังสอมากๆ แตกระบวนการเรยนการสอนที่นี่มีขอจ ากัด เด็กป.1-
ื
้
ี
่
ี
ิ
ี
้
้
่
่
ป.3, ป.4-ป.6และ ม.1-ม.3 ตองเรยนหองเดียวกันในทุกวชา เด็กนักเรยนมีจ านวนนอยแตมีอยูครบ
ี
้
ี
ทุกชวงชน ท าใหการจัดการเรยนการสอนเปนไปอยางล าบาก บางทีเราจะไปโทษขอจ ากัดตรงนี้เสย
้
ั้
่
้
ี
็
่
่
่
ทั้งหมดก็ไมได เพราะบางครงครก็ไมไดท าหนาที่อยางเต็มที่ ยกตัวอยางเชนเมอถงวันจนทรเปนวัน
้
ึ
่
ื่
้
ู
ั้
์
้
็
ั
่
่
ี
ึ
่
เปดเรยนวันแรกครนั่งเรอมาถงโรงเรยนก็เกอบเที่ยง พอชวงบายก็ไมไดสอนอก ผมเหนเอาแตให ้
้
ี
่
ิ
่
็
ื
ู
ื
่
ี
เด็กท าขนม เตนๆร าๆ เรองวชาการคงไมตองเรยนกันแลว พอวันศุกรไมทันจะไดบายโมงก็พากัน
้
้
่
่
ื่
์
ี
้
ิ
่
้
ื
้
้
้
นั่งเรอข้นฝงกลับบานกันหมด ครเวรก็ไมมี แลวเด็กจะไดเรยนเต็มที่กี่วันกี่เวลาจะมีความไดรยังไง
้
ู
ี
ึ
่
ู
้
ั่
ึ
ู
ึ
เปนแบบนี้มานานชาวบานรสกอดอดแตก็ไมกลาพูดอะไรมาก”
ั
้
้
่
่
้
็
ุ
ี
์
ุ
(อบัย เก่งด : นามสมมติ ,สัมภาษณ 25 กรกฎาคม 2555)

ู
5. ขาดผู้รและผู้น าทางศาสนา ท าให้การเรยนการจัดการเรยนการสอนศาสนา
้
ี
ี
่
ุ
็
ของเด็กและผู้ใหญ่ในชมชนยังไม่เกิดขึ้นไม่เปนระบบและขาดการต่อเนอง ซงตามหลักการศาสนา
ึ
ื่