Page 152 - 017
P. 152

152






                                                                                   (อัฎฎูร: 27)



                        นางร๎องไห๎ขณะอํานอายะฮฺนั้น และนางได๎อํานอายะฮฺนั้นซ้ําไปซ้ํามา        ฉันยืนรอจน

                      เมื่อย จึงออกไปจับจํายที่ตลาดกํอน ครั้นเมื่อกลับเข๎ามา ก็พบกวํานางยังคงยืนละหมาดและร๎องไห๎อยูํ

                      (Ibn al-Jawziy, 1969: 14)

                                     ทํานหญิงอุมมุสะละมะฮฺ     ได๎กลําวถึงทํานหญิงซัยนับ    วํา ‚ทํานหญิงซัย

                      นับ      เป็นคนมีลักษณะนิสัยที่ดี ถือศีลอดและละหมาดอยํางเครํงครัด  ‛ (Muh ฺammad  Sa‘īd

                      Mubaiyyadฺ, 1990: 408)  al-Dhahabiy (2004: 3/341) กลําววํา  ‚ทํานหญิงซัยนับ บุตรี ญะหฺช

                      เป็นคนที่คุณธรรม นางถือศีลอดและละหมาด อยํางสม่ําเสมอ เป็นผู๎ที่มีความมั่นคง คงเส๎นคงวา



                                     ข.แบบอยํางในการเสียสละทรัพย๑และชีวิตในหนทางของอัลลอฮฺ

                                     1) แบบอยํางในการเสียสละทรัพย๑ในหนทางของอัลลอฮฺ

                                     Ah ฺmad  al-‘Atțawiy (2003:  73) กลําววํา ‚มิติหนึ่งของการดะอฺวะฮฺที่มุสลิมะฮฺมี

                      สํวนรํวมในสมัยมักกะฮฺ คือ การญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺ     ด๎วยทรัพย๑สิน‛ สําหรับทํานหญิง

                      เคาะดีญะฮฺ       นางมีบทบาทมากในการเสียสละทรัพย๑สินในงานดะอฺวะฮฺ ซึ่ง ทํานนบี   จะ

                      กลําวถึงคุณงามความดีของ ทํานหญิงเคาะดีญะฮฺ    อยูํเสมอ บํอยครั้งที่ทํานนบี    กลําวยกยํอง


                      ชมเชยถึงความดีของนาง กระทั่งทํานหญิงอาอิชะฮฺ      ผู๎เป็นสุดที่รักเกิดความหึงหวง และกลําว

                      กับทํานนบี   ครั้งหนึ่งวํา


                                                                                           …))









                                                                              ((


                                      24303


                      108  คือบางคนในหมูํพวกเรา (ชาวสวรรค๑) จะถามซึ่งกันและกันถึงชีวิตความเป็นอยูํในโลกดุนยา จนกระทั่งพวกเรา
                      ได๎รับความสุขสําราญในโลกอาคิเรา ะฮฺ  ทั้งนี้ก็เพราะวําในโลกดุนยานั้นพวกเรามีความกลัวตํอการลงโทษของ

                      พระองค๑ ดังนั้นพระองค๑จึงโปรดปรานตํอพวกเราด๎วยการให๎เข๎ามาอยูํในสวนสวรรค๑  และทรงปกป้องพวกเราให๎
                      พ๎นจากการลงโทษของไฟนรก
   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157