Page 10 - 100
P. 10
ั
์
ิ
ผเขยน : อญญณชตา รุ่งวิชานวัฒน ์
ู้
ี
ิ
้
ู้
้
ู
ิ
ผใหขอมล : มะรอนง สาและ
สสานโต๊ะปาแย
ุ
้
่
ิ
เดมหมบานดาโตะเป นทาเรือคาขายสนคาของพ่อคาหลากหลายเชื อชาต เจ้าเมองจึงไดออก
ิ
้
้
๊
ิ
้
ู่
้
ื
ํ
ั
้
่
ี
ั
ื
้
ขอบงคบหามขายทองเหลองใหกับพ่อคาชาวตางประเทศ ซึ งถ้าบานไหนมทองเหลืองให้นาไป
้
้
้
่
ี
่
ื
ุ
ื
้
ขายแก่เจ้าเมองเพื อเอาไปหลอมเป นปนใหญ แตก็มพ่อคา 2 คนคอ ชิคคามสหรือแปะ และผ ู้
ู
ั
ุ
ี
ิ
ั
ื
ู
ื
ุ
้
ช่วยชื ออบดลมมน ซึ งเป นนายจ้างกับลกจ้างฝาฝนขอบงคบน เมอเรื องถึงหเจ้าเมอง เจ้า
ั
ํ
้
ั
เมองโกธรมากจึงออกคาส งใหไปจับพ่อคาท ง 2 คนน นไปประหารชีวิต และไมอนญาตให้ฝงใน
ื
ั
ุ
่
ั
้
ํ
ิ
ิ
ํ
่
ั
ี
้
ั
กูโบร์น เพราะท ง 2 คนทรยศตอประเทศชาต จึงมคาส งใหนาศพไปท งคลองปาเระ หลายวัน
ี
ผานไปศพก็ยงอยกับทไมจมและไมลอยไปไหน ชาวบานกลมหนงรู้สกสงสารจึงเขาเฝาเจ้า
ู่
ุ่
่
ั
้
่
่
ึ
ี
้
ึ
ุ
ื
้
่
เมอง และขอนาศพไปฝงในกูโบร์ เจ้าเมองก็เมตตาอนญาตใหฝงไดแตหามฝงในบริเวณชุมชน
้
ื
้
ํ
้
ํ
้
้
่
ั
ั
่
ื
ู่
แตใหไปฝงททาเรือสะบารัง น นก็คอหมบานดาโตะในปจจุบน ชาวบานช่วยกันนาศพไปฝงใน
ี
๊
บริเวณทาเรือ จากน นก็ช่วยกันวัดความยาวของศพเพื อจะขดหลุมฝงศพแตเมอขดหลุมฝง
ุ
่
ั
ื
่
ุ
ศพเสร็จแลวจะนาศพมาฝงกลายเป นว่าศพมขนาดยาวขนกว่าเดม
ํ
ึ
ิ
ี
้
้
ํ
ชาวบานจึงช่วยกันขดหลมอกครั ง เมอจะนาศพมาฝง ศพก็ยาวขนกว่าเดมอก
ุ
ุ
ี
ิ
ื
ึ
ี
ี
ชาวบานทาแบบนครบ 3 ครั งก็เกิดความเหนอยลา จึงช่วยกันขอพรตอพระเจ้า
ื
ํ
้
้
่
ี
ิ
ว่า "ถาสองคนนวิเศษจริงก็หยดความยาวของศพนเถด" หลังจากทขอพรเสร็จ
้
ี
ุ
ี
ํ
ุ
้
ชาวบานก็นาศพไปฝงอกครั งปรากฏว่าศพมขนาดความยาวพอดกับหลมทขด
ี
ี
ี
ุ
ี
่
ุ
ี
๊
ไว้ เป นทมาของการเรียกชื อสสานนว่า สสานโตะปาแย แปลว่า ผเฒาทยาวหรือ
ู้
ี
ี
ุ
ุ
่
ทานยาว ตดกับกุโบร์โตะปาแย คอ "สสานยะหริ ง" หรือ "สสานตนกูปะสา" หรือ
๊
ิ
ื
ุ
ี
ั
ื
ี
ี
"พระยาวิชิตภกดศรีรัตนาเขตประเทศราช" เจ้าเมองป ตตานคนท 9 ปกครองในป
่
ุ
ี
พ.ศ. 2388-2399 ภายในเป นหลมศพของเจ้าเมอง และสมาชิกครอบครัว มแทง
ื
ู่
ิ
ั
่
ื
หนแกะสลกลวดลายสวยงาม 9 แทน วางอยบนหลุมศพโดยหลุมศพเจ้าเมองอย ู่
ตรงกลาง
