Page 110 - 044

110

ฺ
ุ
็
ิ
ฺ
ู
์
อะหมัด อัลญะซารได้กล่าวว่า มหัมมัดบนสะหนนเปนอหม่านในสมัยของท่าน
ิ
ิ
ี่
ฺ
ี
้
ี
็
ุ
ู
์
ี่
ุ
ุ
ื
ในมัซฮับของอะหลลมะดนะหในเมองมัฆรบเปนคนทมความรครอบคลมทกด้าน ทหาได้ยากจาก
ื่
ผู้อน
ี
ิ
ฺ
หัมดส อัลกอตตอนได้กล่าวว่า “ฉันได้เหนอลามาอชาวมักกะฮ มะดนะห และ
็
ฺ
ุ
ฺ
ื
ฺ
อยิปต์ ฉันไม่เหนพวกเขาเหมอนกับ สะหนน และเหมอนกับมหัมมัดบนสะหนน”(al-Qadi Eyad
ื
ฺ
ี
็
ู
ิ
ุ
ู
,1998:1280)
ุ
ื่
ี
ุ
ิ
อบู อัลอะรอบได้กล่าวว่า “มหัมมัดบนสะหนนเปนบคคลทมความเชอถอได้ ม ี
ู
็
ฺ
ี
ื
ู
้
ี
ฺ
ิ
้
ื่
ความรในเรองของฟกฮ มความรในเรองของอะษัร ไม่มใครในสมัยท่านมหัมมัดบนสะหนนทม ี
ี่
ุ
ู
ิ
ู
ี
ฺ
ื่
ุ
ุ
ี่
ู
ื
ฺ
้
ุ
ู
ิ
ความรทครอบคลมในทกแขนงวิชาเหมอนกับมหัมมัดบนสะหนน”(Ibn Hajar, 1986:2425)
ิ
ุ
ู
ฺ
ุ
ี่
็
ี
ุ
ยะหยา บน อมัร ได้กล่าวว่า “มหัมมัดบนสะหนนเปนบคคนทมความเปนฮจญะฮ ฺ 16
ุ
์
็
ิ
ี่
ื่
ุ
ี
็
ุ
มากทสด และมความช านาญในเรองของการเปนฮจญ์ญะฮและเคยได้มการสนทนาในเรองศาสนา
ี
ฺ
ื่
กับบดาของท่าน”(al-Dhahabi, 1987:85/5)
ิ

ั
ื
หนงสออาดาบอัลมูอัลลิมูน
ื
ู
ในช่วงชวิตของท่านอบนสะหนนนั้น ท่านได้แต่งหนังสอเรอง “Adab
ี
ู
ิ
ื่
ี่
ื
ึ
็
ู
almuallimin” (มารยาทของครผู้สอน) ถอว่าเปนต าราเล่มแรกทเกี่ยวกับศกษาศาสตรอสลาม ซง
่
ิ
์
ึ
ี
ี
ั
ี่
ื
ื
ตพิมพ์คร้งแรกในตนเซย เมอป ฮ.ศ.ท1350 (al-Daim, 1964 : 208) หนังสอเล่มน้ได้รวบรวมเน้อหา
ี
ื่
ี
ี
ู
พื้นฐานในการศกษาของเด็ก จนถงกฏเกณฑ์ในการให้ความรแก่เด็ก.
้
ู
ึ
ึ
ิ
ื
ี่
หนังสอดังกล่าวมแหล่งอ้างองทครอบคลมด้วยอัลกุรอานและฮาดษของท่านนบ ี
ี
ิ
ุ
ื่
็
็
ี
ี่
 ทเกี่ยวข้องกับการเรยนการสอนอัลกุรอานแก่เดกในช่วงวัยเยาว์ เนองจากการสอนเดกในช่วงน้ ี
ิ
ิ
ิ
จะมประสทธภาพมากกว่าช่วงอนๆ เปรยบเสมอนการแกะสลักลงบนโขดหน
ี
ื
ี
ื่
ี
ิ
ุ
ู
ประเดนต่างๆท อบนหนนได้น าเสนอในหนังสออาดาบอัลมูอัลลมูน(Adab al-
็
ี่
ื
ี
Muallimin) บันทกไว้ มดังน้ ี
ึ
ึ
1. การศกษาอัลกุรอาน
2. ความเสมอภาคระหว่างผู้เรยน
ี
ึ
ี่
3. การห้ามท าการสอนส่งทท าให้ห่างไกลจากการราลกถงอัลลอฮ และส่งท ี่
ฺ

ิ
ึ
ิ

ส่งเสรมให้กระท า
ิ
็
ุ
ิ
ี่
4. จรรยามารยาทการกระท าทอนญาต และเปนทไม่อนญาตในการประพฤตปฏบัต ิ
ุ
ี่
ิ

16 คอมความเชอถอได้
ื่
ื
ื
ี