Page 154 - 030
P. 154
154
บทที่ 4
การจัดการมรดกของมุสลิมในจังหวัดสตูล
4.1 จังหวัดสตูลและมุสลิมในจังหวัดสตูล
4.1.1 จังหวัดสตูล
็
จังหวัดสตูล เปนจังหวัดทอยูใต้สดของประเทศไทย (ทางชายฝ่งทะเลอันดามัน ) ค าว่า
ี่
ั
ุ
่
็
ึ
ิ
่
ึ
ุ
ุ
ื
่
่
ึ
สตูล มาจากค าภาษามาลายูว่า สโตย แปลว่า กระท้อน ซงเปนผลไม้ชนดหนงทข้นอยูชกชมในพ้นทสตูล
ี่
ี่
่
ึ
ื
ั
็
์
ื่
โดยชอเมืองสตูลคอ นครสโตยม าบังสการา ในยุครตนโกสนทรตอนต้น สตูลเปนเพียงต าบลหนงใน
ิ
ี
็
ิ
ี่
ึ
ี
ุ
ุ
เขตเมืองไทรบร เรยกว่า มูเก็มสโตย ประวัตความเปนมาของจังหวัดสตูลจงเกยวข้องกับเมืองไทรบร ดัง
ี
ั
ุ
ิ
์
ปรากฏในพระราชพงศาวดารกรงรตนโกสนทรรชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยว่า“ตาม
ั
ื
็
เน้อความทปรากฏดังกล่าวมาแล้ว ท าให้เหนได้ว่าในเวลานั้น พวกเมืองไทรเหนจะแยกกันเปนสองพวก
็
ี่
็
ึ
่
คอ พวกเจ้าพระยาไทรปะแงรนพวกหนง และพระยาอภัยนราชคงจะนบน้อมฝากตัวกับเมือง
ุ
ั
ื
ิ
ุ
่
ึ
็
ี
่
นครศรธรรมราช โดยเฉพาะเมื่อพระยาอภัยนราชได้มาเปนผู้ว่าราชการเมืองสตูล ซงเขตแดนตดตอกับ
่
นครศรธรรมราชมากกว่าเมืองไทร แตพระยาอภัยนราชว่าราชการเมืองสตูลได้สองปก็ได้ถึงแก ่
ุ
ี
ี
่
ุ
ิ
่
อนจกรรม ผู้ใดจะได้ว่าราชการเมืองสตูลตอมาในชั้นนั้นหาพบจดหมายเหตไม่ แตพิเคราะห์ความตาม
์
ู
ุ
ั
ุ
เหตการณทเกดข้นภายหลัง เข้าใจว่าเช้อพระวงศ์ของพระอภัยนราช (ปศน) คงจะได้ว่าราชการเมืองสตูล
ึ
ื
ี่
ิ
ั
ื
ิ
ั
และฟงบังคับบัญชาสนทสนมกับเมืองนครศรธรรมราชอย่างคร้งพระยาอภัยนราชหรอยิ่งกว่านั้น”
ุ
ี
่
ื
เรองเกยวกับเมืองสตูลนั้นยังปรากฏในหนังสอพงศาวดาร เมืองสงขลา แตข้อความท ี่
ี่
ื่
ั
ี่
ปรากฏบางตอนเกยวกับชอผู้ว่าราชการเมืองสตูล ไม่ตรงกับในพระราชพงศาวดารกรงรตนโกสนทรรช
ั
ุ
ื่
์
ิ
ู
ิ
ี่
สมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยูหัว ประวัตเกยวกับเมืองสตูลในการจัดรปแบบการปกครองเมือง
่
่
ี
ิ
ุ
ตามระบอบมณฑลเทศาภบาลกล่าวไว้ว่า ในป พ . ศ. 2440 พระบาทสมเด็จพระจลจอมเกล้าเจ้าอยูหัว
็
ุ
ุ
ุ
ทรงพระกรณาโปรดเกล้าฯ ให้พระยาไทรบรรามภักด เจ้าพระยาไทรบร (อับดลฮามิด) เปนข้าราชการ
ุ
ี
ี
ี
เทศาภบาลมณฑลไทรบร โดยเมืองสตูลได้แยกออกจากไทรบรอย่างเด็ดขาดตามหนังสอสัญญาไทยกับ
ี
ิ
ุ
ื
ุ
ี
อังกฤษ เรองการปกปนเขตแดนระหว่างไทยระหว่ างไทยกับสหพันธรฐมาลายู ซงลงนามกันท ี่
ุ
่
ึ
ั
ื่
ั
ั
