Page 364 - 022
P. 364
364
ี
ี
ั
ิ
ื่
ิ
ไปถามท่านหญงอมม์ สะละมะฮ์ เพราะนางฟงเรองน้จากท่านหญงอมม์ สะละมะฮ์ เมอมคนไปถาม
ุ
ุ
ื่
ึ
่
่
ิ
ี
ท่านหญงอมม์ สะละมะฮ์ ซงนางได้แก้ไขความเข้าใจผิดในเรองน้โดยกล่าวว่า วันหนงท่านนบ
ี
ึ
ื่
ุ
ี
์
็
ี
ได้ละหมาดศฮร และมคนน าทรพย์สนมาให้แก่ท่านนบ หลังจากละหมาดเสรจท่านนบ ได้นั่ง
ุ
ั
ี
ิ
ั
ิ
็
ิ
์
ี่
แบ่งทรพย์สนจนกระทั่งมอัซซนเข้ามาอะซานเพื่อทจะละหมาดอัศร หลังละหมาดอัศรเสรจท่านนบ ี
์
ุ
็
ี
ิ
่
ึ
ิ
็
เข้ามายังห้องของดฉัน ซงวันนั้นเปนเวรของดฉัน และท่านนบ ได้ละหมาดสองรอกอัตสั้นๆ
่
้
็
ดฉันจงถามว่า “โอทานรสลุลลอฮ สองรอกอตททานละหมาดเมอตะก้น้เปนการละหมาดอะไรและ
็
ั
ี่
่
ี
ึ
ู
ื่
ี
ฺ
ิ
ั
ี
ั
ื
ี่
้
้
่
็
่
ทานสงใชใหพวกเราท าหรอไม” ท่านนบ ตอบว่า “เปลาเลย มันคอสองรอกอตทฉนเคยละหมาด
ั่
ื
่
ิ
์
ึ่
่
์
หลังจากละหมาดศุฮร ซงเวลานั้นฉนยุงอยูกับการแบงทรพยสนจนมุอซซนเขามาอะซานละหมาด
ั
้
ิ
่
ั
ั
่
ั
ี่
ั
่
ี่
อศรโดยทฉนยังไมไดละหมาดมันเลย ฉนไมอยากทจะปลอยท้งมันไปโดยไมไดชด” (Ibn Hanbal:
ิ
่
้
์
่
ั
้
่
1
26560)
ึ
ื่
ี
์
ี
ุ
ี
็
ี
ในศอฮห บคอรย์ได้บันทกเรองเดยวกันน้ ีว่า มรายงานจากกุรอยบ์ ( ) เล่าว่า วัน
ุ
ุ
ุ
ิ
ุ
หนงอบน อับบาส, อัลมสวัร อบน มัครอมะฮ์ และอับดลเราะหมาน อบน อัซฮัร ( ) ได้ส่งตัวเขา
่
ิ
ิ
ึ
ิ
์
ไปพบท่านหญงอาอชะฮ์เพื่อทจะถามเกี่ยวกับการละหมาดสนัตสองรอกอัตหลังละหมาดอัศร ซง
ุ
่
ึ
ิ
ิ
์
ี่
็
ิ
ื่
ิ
ี่
ทราบว่าท่านหญงอาอชะฮ์ได้กระท าดังกล่าว ทั้งๆ ทพวกเขาทราบว่าท่านนบ ได้สั่งห้ามในเรอง
ี
ุ
็
ื่
ิ
ี
น้ อบน อับบาสและอมัร อบน อัลค็อฏฏอบก็เคยห้ามปรามผู้คนในเรองน้ เมอกุรอยบ์เข้าไปพบท่าน
ุ
ุ
ี
ื่
ิ
ิ
ิ
หญงอาอชะฮ์และได้ถามในเรองน้ ท่านหญงอาอชะฮ์บอกให้กุรอยบ์ไปถามท่านหญงอมม์ สะละ
ุ
็
ิ
ี
ิ
ิ
ื่
่
ึ
ุ
็
มะฮ์ สดท้ายกุรอยบ์จงไปถามท่านหญงอมม์ สะละมะฮ์ ซงนางได้ตอบว่า “ดฉันก็เคยได้ยินท่านนบ ี
ุ
ิ
ึ
ิ
ึ
่
ิ
็
ี
ี
ื่
ื่
ได้สั่งห้ามในเรองน้เช่นกัน แต่แล้วดฉันเหนท่านนบ ละหมาด คร้ ังหนงเมอละหมาดอัศร ์
็
ึ
่
ิ
ี
็
เสรจท่านนบ เข้ามายังห้องของดฉันและได้ละหมาดสองรอกอัต ซงขณะนั้นมบรรดาสตรชาว
ี
ี
่
ึ
อันศอรจากตระกูลหะรอมอยู่ร่วมกับดฉันด้วย ดฉันได้บอกให้คนรบใช้หญงคนหนงไปกระซบ
ิ
ิ
์
ิ
ั
ิ
ี่
ฺ
้
่
ี
้
ิ
์
่
ุ
ู
บอกข้างๆ ท่านนบ ทก าลังละหมาดอยู่ว่า “อมม สะละมะฮบอกวาโอทานรสลุลลอฮ เคยไดยน
์
่
้
ั่
่
้
ี
็
่
ั
ทานไดสงหามละหมาดสองรอกอตน้ แตนเหนทานก าลังละหมาดอยู” ถ้าหากท่านนบ ให้
็
่
ี่
ี
ุ
ิ
์
ั
ื
สัญลักษณบอกด้วยมอก็จงรอก่อน หญงคนรบใช้คนนั้นก็ได้ปฏบัตตามค าสั่งของท่านหญงอมม์
ิ
ิ
ิ
ื
์
ี
สะละมะฮ์ และท่านนบ ก็ให้สัญลักษณด้วยมอให้รอก่อน เมอละหมาดเสรจท่านนบ กล่าวว่า
็
ื่
ี
้
ึ
็
่
ุ
์
“โอบุตร อบู อมัยยะฮ (หมายถงทานหญงอมม สะละมะฮ) เธอไดถามเกยวกับละหมาดสองรอกอต
ี
์
ุ
์
ี่
้
ั
ิ
ั
ี่
์
์
่
ั
้
ั
ิ
ี
หลังละหมาดอศร แทจรงแลวมผูคนจากตระกูล อบดุลก็อยสเขามาหาฉน จนฉนไมทนทจะละหมาด
ั
้
้
้
ั
1 ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินจฉัยว่า ท่านนบ ละหมาดสองรอกอัตหลังละหมาดอัศรนั้นศอฮห แต่หะดษบท
ุ
ี
ิ
ี
์
็
์
ี
ี
ิ
ี
ี
น้มอสนาดทฎออฟ (Ibn Hanbal, 2001: 44/185)
ี่
