Page 48 - 017
P. 48

48






                      วัฒนธรรมของนักดาอีย๑  บทที่ 2 อัคลากฺของนักดาอีย๑ บทที่  3 หน๎าที่ของนักดาอีย๑ (คือ การสั่งใช๎สูํ

                      การความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย) บทที่  4 ดาอิยะฮและผู๎รับฟังการดะอฺวะฮฺ บทที่ 5 แนวทางและ


                      สื่อในการดะอฺวะฮฺ สําหรับแนวทางในการดะอฺวะฮฺ  ผู๎เขียนได๎แบํงออกเป็นสามสํวน จากอัลกุรอาน

                      คือ หิกมะฮฺ คําตักเตือนที่ดี และการโต๎แย๎งด๎วยสิ่งที่ดีกวํา ในสํวนของสื่อการดะอฺวะฮฺ ผู๎เขียนได๎

                      ออกเป็นสองสํวน คือ สื่อที่เป็นโดยตรงและที่ไมํใชํโดยตรง สื่อ ดะอฺวะฮฺโดยตรง เชํน การบรรยาย

                      การเทศนาธรรม การสนทนา การประชุมสัมมนา เป็นต๎น และที่ไมํใชํโดยตรง ได๎แกํ หนังสือศาสนา

                      บทความศาสนา หนังสือพิมพ๑ วิทยุ วิดีโอ เป็นต๎น

                                     6) อะหฺมัด บิน อับดุลหะลีม อบูตัยมียะฮฺ  (Ah ฺmad  bin  ‘Abd  al-  H ฺalīm  Ibn

                      Taimiyah)ได๎เขียนหนังสือชื่อ al-Umru bi al-Ma‘arūf wa al-Nah ฺyu ‘an al-Munkar


                                    ) พิมพ๑ในปี ค.ศ. 1976 หนังสือเลํมนี้เป็นหนังสือที่อธิบายถึงการสั่งใช๎สูํความดีและ

                      ห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย เริ่มต๎นเนื้อหาด๎วยการสั่งใช๎สูํความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎ายของบรรดานบี

                      และเราะสูลคนกํอนๆ ความหมาย วิธีการ ข๎อแนะนําของการสั่งใช๎สูํความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย

                      ผู๎ที่มีหน๎าที่สั่งใช๎สูํความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย เป็นต๎น

                                     7) สะอีด บิน อลี อัลกฺอหาฏอนีย๑ ( Sa‘īd  bin‘Alī  al-Qah ฺațaniy) ได๎เขียนหนังสือ


                      ชื่อ al-H ฺikmah  fī  al-Da‘awah  ilā  Allāh                 พิมพ๑ครั้งที่ 2 ใน ค.ศ. 1992

                      หนังสือเลํมนี้ได๎กลําวถึงหิกมะฮฺอยํางละเอียด ซึ่งผู๎เขียนได๎แบํงเนื้อหาในหนังสือออกเป็น   4 บท

                      ใหญํๆ บทที่  1 ความรู๎ความเข๎าใจและองค๑ประกอบของหิกมะฮฺ ในบทนี้จะให๎รายละเอียดในเรื่อง

                      ของความหมาย ประเภท   องค๑ประกอบ และ หนทางในการได๎การรับหิกมะฮฺ  บทที่ 2 กลําวถึงการ

                      แสดงออกถึงการมีหิกมะฮฺในเหตุการณ๑ตํางๆ ของทํานนบี     บรรดาเศาะหาบะฮฺ ตาบิอีน  อิมาม
                                                                                                   38
                          39
                      ทั้ง 4  และอุละมาอ๑ ตํางๆ บทที่ 3 หิกมะฮฺในด๎านคําพูดตํอมัดอูย๑ประเภทตํางๆ บทที่  4 หิกมะฮฺใน
                                       40
                      ด๎านกระทําตํอมัดอูย๑ประเภทตํางๆ



                      38  ตาบิอีน คือ ผู๎มีชีวิตอยูํหลังจากที่ทํานนบีมุหัมมัด   เสียชีวิต (คือในชํวงศตวรรษที่ 1 และ 2) หรืออาศัยในสมัย

                      ของทํานนบี   แตํไมํได๎พบกับทํานนบี    แตํศรัทธาและเข๎ารับอิสลามหลังจากที่นบี     เสียชีวิต  ประการ
                      สําคัญของตาบิอีน คือ  เป็นผู๎ปฏิบัติตามแนวทางของทํานนบีมุหัมมัด    และบรรดาเศาะหาบะฮฺ  และในทัศนะ

                      ของอิบนุหะญัร     กลําววํา ตาบิอีนเป็นผู๎ที่ทันพบกับรุํนเศาะหาบะฮฺ

                      39   หมายผู๎นําแหํงสํานักคิด (มัซฮับ) ทั้ง 4 ได๎แกํ อบูหะนีฟะฮฺ    มาลิก    ชาฟิอีย๑    และอะหฺมัด
                      40   คําวํา ‚อุละมาอ๑ เป็นคําพหูพจน๑ของคําวํา ‚อาลิม‛ หมายถึง ผู๎รู๎
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53