Page 276 - 017
P. 276
276
ดะอฺวะฮฺ การดะอฺวะฮฺทางอินเตอร๑เนต จําต๎องประกอบด๎วยเสียง รูปภาพ ภาษาหลายๆ ภาษา เพื่อทํา
การดะอฺวะฮฺผู๎ที่เป็นมุสลิมและไมํใชํมุสลิม‛ สื่อในการดะอฺวะฮฺที่กลําวมาข๎างต๎น เป็นเพียงสํวนหนึ่ง
เทํานั้น สมควรที่นักดาอีย๑ในยุคปัจจุบันจะผลิต สร๎างสรรค๑สื่อใหมํๆ ที่มีความนําสนใจ ทั้งนี้เพราะ
อิสลามไมํวางข๎อจํากัดเกี่ยวกับสื่อ เพียงแตํต๎องอยูํในกรอบของหลักการของศาสนา สอดคล๎องกับ
ผลการศึกษาของ S ฺālih ฺ al-Raqib (2005: 438) ที่วํา ‚สื่อตํางๆ ในการดะอฺวะฮฺ ไมํใชํสิ่งตายตัวแต ํ
อยํางใด ซึ่งหลักการอิสลามไมํได๎กําหนดข๎อจํากัดสําหรับสื่อ แตํทั้งนี้ต๎องไมํละเมิดหลักการของ
ศาสนา‛
การสั่งใช๎สูํความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย มีกฎเกณฑ๑ที่ต๎องทําความเข๎าใจและ
พิจารณาอยูํประการหนึ่ง นั่นคือ การ ประเมินระหวํางผลดีและผลเสียของการสั่งใช๎ สูํความดีและ
ห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย กฎเกณฑ๑ข๎อนี้อุละมาอ๑ได๎วางแนวทางไว๎อยํางรัดกุมเพื่อให๎การสั่งใช๎หรือการ
ห๎ามปรามเกิดผลประโยชน๑สูงสุด และไมํนํามาซึ่งความเสียหาย ดังที่ ‘Abd al-Karīm Zaidān (1976:
463) กลําววํา ‚หากสิ่งใดก็ตามที่กลําวออกไปเพื่อการสั่ง ใช๎สูํความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย ที่เมื่อ
พิจารณาถึงผลของมันแล๎ ปรากฏวํา มีผลประโยชน๑มากกวําความเสียหาย จําเป็นจะต๎องสั่งใช๎
ํ
สูํ ความดีและห๎ามมิให๎กระทําสิ่งชั่วร๎าย แตหากพิจารณาแล๎วเกิดความเสียหายมากกวําผลประโยชน๑
ก็ไมํอนุมัติให๎สั่งใช๎สูํความดีและห๎าม ปรามสิ่งชั่วร๎าย‛ อีกประการหนึ่ง ที่สําคัญสําหรับการสั่งใช๎
สูํความดีและการห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย นั่นคือ ความสามารถที่จะกระทํา ดั งที่ Ah ฺmad Abū Zaid
(1994: 85) สําหรับหะดีษที่รายงานโดยมุสลิมข๎างต๎นนั้น ซึ่งมีนัยยะกลําวถึง มุสลิมทุกคน นั้น
หมายถึงมุสลิม ทุกคนที่มีความสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งชั่วร๎าย ซึ่งการเปลี่ยนแปลงสิ่งชั่วร๎าย
เป็นสิ่งสําคัญ ถือเป็นหน๎าที่พื้นฐานของนักดาอีย๑ตามความสามารถและความรับผิดชอบของเขา ‛ ใน
การนี้ผู๎วิจัยมีความคิดเห็นวําองค๑กรมุสลิมะฮฺได๎ดําเนินการสั่งใช๎ความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎ายตาม
ี
ความสามารถและกําลังขององค๑กร แล๎ว ดังที่ผู๎ให๎ข๎อมูล (สุวรรณา : ชมรมสตรีมุสลิมปัตตาน, 2556)
กลําววํา ‚จริงๆ เราก็แพลนวําจะไปทํารายการวิทยุแตํมันไมํสามารถกับเวลาที่ยังไมํพร๎อม
สอดคล๎องกับผู๎ให๎ข๎อมูลอีกทําน ที่อยูํในองค๑กรเดียวกัน (สรินฎา: ชมรมสตรีมุสลิมปัตตาน , 2556)
ี
กลําววํา ‚ณ เวลานี้เราไมํมีเวลา ไมํมีคน ไมํมีอะไรมาชํวยตรงนี้ เลยต๎องชะลอไว๎กํอน ‛ ข๎อจํากัด
ดังกลําวนี้สอดคล๎องกับองค๑กรตัวอยําง องค๑กรอื่น ดังที่ผู๎ให๎ข๎อมูล (กุศลิน: กลุํมสตรีแหํงทางนํา ,
2556) กลําววํา ‚แตํวําตอนนี้ก็ยังมีข๎อจํากัดในเรื่องของบุคลากรที่ทําให๎เราทําอะไรได๎ไมํเยอะ
