Page 210 - 030
P. 210
211
﴾ ﴿
ิ
ความวา “แท้จรงนคอประชาชาตของพวกเจ้า เปนประชาชาตเดยวกัน และข้าคอ
ี
ิ
ื
็
ิ
ื
ี่
่
ู
่
พระเจ้าของพวกเจ้า ฉะนั้นพวกเจ้าจงย าเกรงตอข้าเถิด ” (อัลมุมีนน :52)
ทานเราะสล ได้กล่าวว่า
่
ู
)) "هع صأ ن كبشو ، ً ضع هضع دشي بل ك ن ؤملل ن ؤملا))
่
้
ความว่า“ความสัมพันธ์ระหว่างมุอมิน (ศรทธา)นั้น เปรยบเสมือนกับส่งกอสรางท ี่
ฺ
ิ
ั
ี
่
ึ
ู
่
ิ
่
่
ึ
สวนหนงจะต้องประสานกับอีกสวนหนง และทานเราะสล ก็ได้ประสานน้ว
่
ุ
ี
มือทั้งสองข้าง” (บันทกโดยบคคอรย์และมุสลิม)
ึ
ิ
็
ี
้
่
จากหะดษบทน้เราสามารถเข้าใจและเหนภาพได้เลยว่า ลักษณะของส่งกอสรางไม่ว่า
ี
ื
็
ี่
ิ
จะเปนตก อาคาร หรอบ้านเรอนนั้น จะต้องยึดเหนยวกันและกันในทกๆด้าน เพื่อเกดความแข็งแรง
ุ
ื
ึ
ี
ฺ
่
ั
มั่นคงและทนทานของตัวอาคาร เชนเดยวกัน การใช้ชวิตในสังคมของบรรดามุอมิน(ผู้ศรทธา)ก็ต้องจับ
ี
่
่
ี่
ี่
ี่
มือประสานกัน ผู้ทแข็งแรงกว่าก็ชวยเหลือผู้ทอ่อนแอกว่า ผู้ทร ารวยก็ให้ความชวยเหลือแกผู้ทยากจน ผู้
่
ี่
่
ทเปนผู้ใหญก็ให้ความรกความเมตตาตอผู้เยาว์ และผู้เยาว์ก็ต้องให้เกยรตและเชอฟงผู้ใหญ นอกจากนั้น
ื่
ิ
ี่
็
ั
่
่
ั
ี
่
ี
สมาชกในสังคมก็จะต้องชวยกันสอดสองดูแลให้เกดความปลอดภัยในชวิตและทรพย์สน ชวยกันขจัด
ิ
ิ
่
ิ
ั
่
่
ี่
ภัยอันตรายตางๆทจะเล็ดลอดเข้ามาในสังคมของเรา และเมื่อใดก็ตามทพี่น้องในสังคมของเราได้รบ
ั
่
ี่
ิ
ื
้
่
ี
ื
้
ความเดอดรอน สมาชกทเหลือก็ต้องยื่นมือให้ความชวยเหลือทันท เพราะอิสลามถือว่าความเดอดรอน
ี่
ู
ู
ี่
่
ึ
่
ื
ฺ
้
ี่
ุ
็
้
ของมุอมินแตละคนเปนความเดอดรอนทมุอมินทกคนต้องมีความรสกรวมกัน ดังททานเราะสล ได้
่
ฺ
กล่าวว่า
إِ إِإِ
إِ
إِ إِ
إِ
إِ
إِ
ى اادت وضع ه فَ مْ شا افَ دس مْلا مإِ كُا عبَتو مإِ م ا بَتو م دِّ داوبَت يف ن ؤممْلا ( )
فَ
مْ
فَ
فَ
فَ فَفَ مٌ مْ كُ كُمْ
فَ
فَ
فَ
فَ
فَ فَ مْ كُ فَ فَ مْ
فَ فَ كُ فَ مْ
فَ
كُ كُ فَ
) ملسمو يراخبلا هاور ) ( ( نَّ محمْلاو إِ نَّ سل دس مْلا ئ س هفَ ل
إِ
إِ إِ
كُ فَ فَ
فَ فَ كُ فَ كُ
ความว่า“บรรดามุอมิน ในด้านความรก ความเอ้ออาทร และปรองดองทมีให้กันและ
ั
ื
ี่
ฺ
่
่
ี่
ึ
กันนั้นเปรยบเสมือนกับรางกายเดยวกันเมื่อใดก็ตามทอวัยวะสวนหนงได้รบบาดเจ็บ
่
ี
ั
ี
่
ี่
่
่
แล้ว ก็จะสงผลตออวัยวะสวนทเหลือในการอดหลับอดนอนเพราะความเจ็บปวดท ี่
