Page 42 - 018

42

ี9
ิ
ุ
ี
ี
์
ี
9
ึ
ทจะนําไปใช้ประโยชนจนกว่าจะมหลักฐานห้าม ซงกฏข้อน4ไม่มความแตกต่างระหว่างส9งอปโภค
ิ
ี
ี9
บรโภค และวัตถทใช้ประโยชน์อย่างอน ตราบใดทไม่มหลักฐานมาห้าม ( Fath-al-Qadir,n.d.:1 / 64)
ุ
ื9
ี9

12
ี
หะดษทรายงานโดยท่านสัลมานอัลฟารสย() ว่า
ี9
ิ
ฺ
ี
ﺎﻣ ماﺮﳊاو ﻪﺑﺎﺘﻛ ﷲا ﰲ ﻞﺣأ ﺎﻣ لﻼﳊا لﺎﻘﻓ ءاﺮﻔﻟاو ﱭ و ﳉا ﻦﻤﺴﻟا ﻦﻋ ﻢﻠﺳو ﻪﻴﻠﻋ ﷲا ﻰﻠﺻ ﷲا لﻮﺳر ﻞﺌﺳ ))
ﻪﻨﻋ (( ﺎﻔﻋ ﺎﳑ ﻮﻬﻓ ﻪﻨﻋ ﺖﻜﺳ ﺎﻣو ﻪﺑﺎﺘﻛ ﷲا ﰲ مﺮﺣ
ู
ู
ความว่า“ท่านเราะสลถกถามในเรองไขมันสัตว์ เนยแข็งและสัตว์
ื9
ั
ฺ
13
อัลฟรรออ ท่านเราะสูลตอบว่า “สิ9งที9อนุมัติคือ สิ9งที9อัลลอฮฺได้
ื
ิ
ิ
อนมัตไว้ในคัมภรกุรอาน และส9งทต้องห้ามคอส9งทอัลลอฮได้ห้าม
ี9
ุ
ฺ
ี9
ี
์
ิ
ี9
็
ไว้ในคัมภรกุรอาน และส9งใดทไม่ถกกล่าวถงก็ให้ถอว่าส9งนั4นเปน
ิ
ู
ิ
ี
ึ
์
ื
ุ
ึ
ี9
ิ
ส9งทอนโลม” (บันทกโดย Tirmidhiy,n.d.: 220 IbnMajah,
n.d.:1117)
็
ิ
ี9
ิ
หะดษข้างต้นได้ช4ให้เหนว่าสรรพส9งทมอยู่ในโลกน4 โดยหลักการเดมแล้วเปนส9งท ี9
ี
ี
ี
ี
็
ิ
ิ
ุ
อนมัตและอนโลมให้สามารถบรโภคได้ เว้นแต่ว่าจะมหลักฐานห้ามในอัลกุรอานและหะดษ (al-
ี
ิ
ุ
ี
Mubarakfuriy,2001: 5/120)
ิ
โดยพื4นฐานแล้วในหลักการของอสลาม ส9งต่างๆไม่ว่าจะเปนสัตว์ พืช อาหาร
ิ
็
14
ื9
์
ุ
ิ
ี
ื
ื9
ื
เครองดม เครองน่งห่ม การประกอบอาชพ ฯลฯ ถอเปนส9งทอนญาต ให้ใช้ประโยชนหรอกระทําได้
็
ื9
ุ
ี9
ื
ิ
ตราบใดทไม่มหลักฐานมาระบหรอเจาะจงห้ามส9งนั4นหรอการกระทํานั4นๆ เปนการเฉพาะ ดังนั4นใน
ุ
็
ี
ื
ี9
็
ิ
ิ
็
เบ4องต้น เมอพบเหนส9งใดหรอการกระทําใดให้สันนษฐานว่าเปนส9งทอนญาต หลังจากนั4นก็ให้
ิ
ื9
ื
ุ
ื
ี9
ื
ี
ิ
ื
ค้นหาหลักฐานเกี9ยวกับส9งนั4นๆ หรอการกระทํานั4นๆ ว่ามหรอไม่ หากไม่พบหลักฐานใดๆ ก็ให้ยึด
ฺ
ิ
ิ
15
ิ
ื
ุ
ิ
หลักการเดมของส9งต่างๆ เอาไว้ คอ อนญาตให้ใช้ประโยชน์ได้ ดังกฎของกอวาอดฟกฮยะฮ ที9ระบุ
ิ
ว่า :
“ﺔﺣﺎﺑﻹا ءﺎﻴﺷﻷا ﰲ ﻞﺻﻷا”

ี
ฺ
ิ
ฺ
ี
ี
ิ
12 สัลมานอัลฟารสย อบูอับดลลาฮ เดมมาจากอัศบฮาน ฟุรส(ประเทศอหร่านปจจุบัน) เสยชวิตในปฮ.ศท 34 (Khalid,n.d.:5-8)
ี9
ี
ิ
ฺ
ั
ิ
ิ
ี9
9
ี
ื
ิ
ึ
สัตว์ทมขนชนดหนงทมลักษณะเหมอนหน ู
ี
13
ี9
หะลาลและมุบาห ฺ
14
ิ
15
ข้อสรปเชงศาสนบัญญัตในประเด็นทเปนส่วนใหญ่ ซงสามารถทราบจากข้อสรปนั4นถงข้อกําหนดต่างๆทอยู่ภายใต้ประเด็น
ุ
ี9
็
ุ
ี9
ิ
ึ
9
ึ
ึ
ี
ิ
ิ
ั
ุ
ดังกล่าว ( สกร สาแลง, 2552: 31 วิทยานพนธ์อสลามศกษา มอ.ปตตาน)
ี