Page 161 - 018

161

ี
ุ
ิ
ความว่า : “วันน4ส9งดๆ ทั4งหลายได้ถกอนมัตแก่พวกเจ้าแล้ว และ
ิ
ี
ู
์
ี9
ี
อาหารของบรรดาผู้ทได้รบคัมภรนั4นเปนทอนมัตแก่พวกเจ้าแล้ว
ิ
ุ
็
ั
ี9
ิ
ี9
และอาหารของพวกเจ้าก็เปนทอนมัตแก่พวกเขา” (อัลมาอดะฮ : 5)
ุ
็
ฺ
ิ
ิ
ึ
ุ
ิ
์
โองการอัลกุรอานข้างต้นได้กล่าวถงความสัมพันธ ระหว่างประชาชาตมสลม
ึ
ั
ี9
ุ
ิ
ิ
ุ
ิ
็
ี9
กับชนต่างศาสนก และยังได้กล่าวถงอาหารของผู้ทมใช่มสลม เปนทอนมัตสําหรบมสลม
ิ
ิ
ุ
ึ
ิ
ั
ิ
ุ
ึ
9
ิ
รบประทานได้ ซงบ่งบอกถงมสลมสามารถทํานตกรรมต่างๆ กับผู้ทมใช่มสลมได้ ไม่ว่าจะเปนใน
ิ
ุ
ี9
็
ิ
ื9
ื
เรองของการซ4อขาย การให้ของขวัญ หรออนๆ (Saiyid al-Qutub, n.d.: 2 /305)
ื
ื9
ท่านนบ ได้ทําธรกรรมกับชาวยิว ด้วยการซ4อขายและจํานองโดยทนบไม่ได้
ุ
ี9
ี
ี
ื
ึ
9
ี9
ื
ิ
สอบถามชาวยิวว่า ทรพย์สนทครอบครองอยู่นั4น มาจากส9งทหะลาลหรอมาจากส9งทหะรอม ซงทมา
ั
ิ
ิ
ี9
ี9
ี9
ั
ิ
ุ
ึ
9
ทรพย์สนของชาวยิวมาจากการปะปนกับส9งทหะรอม ซงมาจากมูลค่าสราและดอกเบ4ย ดังหลักฐาน
ี
ี9
ิ
ิ
ิ
จากท่านหญงอาอชะฮ ได้กล่าวว่า :
ฺ
(( ﺪﻳﺪﺣ ﻦﻣ ﺎﻋرد ﻪﻨﻫرو ﻞﺟأ ﱃإ يدﻮﻬﻳ ﻦﻣ ﺎﻣﺎﻌﻃ ىﱰﺷا ﻢﻠﺳ و ﻪﻴﻠﻋ ﷲا ﻰﻠﺻ ﱯﻨﻟا نأ ))
ี
ื
ี9
ี
ื
ความว่า: “ท่านนบได้ซ4ออาหารจากยิวโดยทนบ()เอาเส4อเกราะ
ึ
จํานองไว้” (บันทกโดย al-Bukhariy,1987.: 1964 และMuslim,n.d.:
4199)
9
และอกสํานวนหนง
ี
ึ
(( ﲑﻌﺷ ﻦﻣ ﺎﻋﺎﺻ ﲔﺛﻼﺜﺑ يدﻮﻬﻳ ﺪﻨﻋ ﺔﻧﻮﻫﺮﻣ ﻪﻋردو ﻢﻠﺳ و ﻪﻴﻠﻋ ﷲا ﻰﻠﺻ ﷲا لﻮﺳر ﰲﻮﺗ))
ี
ความว่า : “ท่านนบได้เสยชวิตทั4งๆทเส4อเกราะของท่านนบ()ถูก
ี9
ื
ี
ี
ี
ิ
จํานองไว้กับชาวยิวด้วยข้าวฟางสามสบทะนาน” (บันทกโดย
ึ
่
al-Bukhariy,1987.:2759)
ึ
กรณการทําธรกรรมระหว่างนบกับชาวยิวดังกล่าว ช4ยืนยันได้อย่างชัดเจนถง
ี
ุ
ี
ี
ิ
็
ุ
ุ
ิ
์
ี
ี9
ิ
แบบอย่างของท่านนบ เกี9ยวกับความสัมพันธระหว่างมสลมกับผู้ทมใช่มสลมและช4 ีให้เหนว่า
ึ
ี9
9
ั
ทรพย์สนของชาวยิว ซงได้มาจากการทําธรกรรมระหว่างพวกเขา ถงแม้ว่าธรกรรมทกฎหมาย
ิ
ุ
ุ
ึ
็
อสลามได้ห้ามก็ตาม เปนส9งทชอบธรรมสําหรบพวกเขา เราในฐานะเปนมสลมสามารถทําธรกรรม
ิ
ี9
็
ุ
ุ
ั
ิ
ิ
กับพวเขาได้ มได้เปนทต้องห้ามแต่อย่างใด ตราบใดมสลมไม่ได้เข้าไปเกี9ยวข้อง
ี9
ิ
ุ
ิ
็