Page 116 - 017
P. 116
116
(อัลเกฺาะมัร: 17)
นอกจากแนวทางสามประการจากอัลกุรอานและห๎าประการที่กลําวมาข๎างต๎น ยังมี
อีกหลายแนวทาง ที่นักดาอีย๑ควรนํามาใช๎ตามความเหมาะสมของสภาพสังคมและผู๎ที่เป็นมัดอูย๑
H ฺamid bin Nāșir (1998: 33) กลําววํา ‚การที่แนวทางหรือสํานวนในการดะอฺวะฮฺ
มีความแตกตํางก็สืบเนื่องจากมัดอูย๑ที่มีความตําง หากมัดอูย๑เป็นผู๎ปกครองสภาพที่เหมาะสมในการ
ดะอฺวะฮฺพวกเขาคือ การมีความนุํมนวล ดังที่อัลลอฮฺ ได๎ทรงกลําวแกํนบีมูซา และฮารูน
ถึงแนวทางในการดะอฺวะฮฺฟิรเอาน๑วํา
44 43
ความวํา ‚เจ๎าทั้งสองจงไปหาฟิรเอาน๑ แท๎จริงเขายโสโอหังมากแล๎ว
เจ๎าทั้งสองจงพูดกับเขาด๎วยคําพูดที่อํอนโยน บางทีเขาอาจจะรําลึก
81
ขึ้นมา หรือเกิดความยําเกรงขึ้น‛
(ฏอฮา: 43-44)
หากมัดอูย๑เป็นนักวิชาการที่มีความรอบคอบ จําเป็นต๎องดะอฺวะฮด๎วยหลักฐานที่ เด็ดขาดชัดเจน และ
หากเป็นชาวคัมภีร๑จําเป็นต๎องอธิบายถึงความงดงามของอิสลาม ขยายความถึงความต๎องการอยําง
ยิ่งยวดของมนุษย๑ตํออิสลามในทุกที่และทุกเวลา เป็นต๎น อบูอับดิรเราะหฺมาน อับดุลลอฮฺ ซัยน ฺ(อ๎าง
แล๎ว: 50) กลําววํา ‚หากมัดอูย๑ คือ ผู๎อาวุโส หรือเป็นผู๎ที่มีฐานะทางสังคม ก็ควรหลีกเลี่ยงการพูดใน
ลักษณะที่เป็นการสอนสั่ง เพื่อที่พวกเขาจะได๎ตอบรับสัจธรรมที่เรานํามาได๎งํายขึ้น และหากมัดอูย๑
80 เราได๎ทําให๎อัลกุรอานเป็นที่งํายดายแกํการทํองจําและการเข๎าใจ แตํมีผู๎ใดบ๎างที่จะยึดถือเป็นข๎อตักเตือนและเป็น
บทเรียน
81 คือรําลึกถึงความยิ่งใหญํของอัลลอฮฺ หรือกลัวการลงโทษของพระองค๑ แล๎วเขาจะเข็ดหลาบจากการยโสของ
เขา
