Page 429 - 024
P. 429

429


                   เราได้กิน ภรรยาก็ต้องได้กินด้วย แต่ถามว่าทุก   ของจิตใจ เป็นสิ่งที่ควบคุมได้ยาก เวลาผมไป

                   วันที่เราออกจากบ้านไปท างาน ขอแค่เรานึกถึง     ขอภรรยาคนที่สอง ก็ไปขอกับพ่อแม่เขา ใน

                   แม่บ้านที่บ้านเราว่ามื้อเที่ยงเขาได้กินดีๆ อย่าง  บ้านเขาไม่มีใครซักคนที่ให้ เพราะพอเขาเห็น
                                                                                                   ั
                               ื
                   ที่เราได้กินหรอเปล่า แค่นี้ก็เป็นไปได้ยากแล้ว   ภาพครอบครัวที่มีเมียหลายคนแล้วเขารบไม่ได้
                   เพราะเราอยู่ข้างนอกบางทีไปเพื่อนฝูงพาไปกิน     ขนาดเขา สุดท้ายเขาก็ยอม เพราะปฎิเสธไม่ได้

                                      ื่
                   นู้นกินนี้ บางทีก็คนอนเลี้ยงบ้าง บางวันก็ไม่   เขาอนุญาตให้นิกาฮฺกัน แต่ให้ไปแต่งกันที่อน
                                                                                                        ื่
                                               ื่
                   ต้องจ่ายซักบาทเลย อาหารที่คนอนเลี้ยงนี้ดีกว่า  เขาก็อุตส่า แนะน าว่าให้ไปนิกาฮฺกันที่บ้านโตะ
                              ี
                   ที่กินที่บ้านอก ฉะนั้นเราจะให้ภรรยาที่บ้านได้  คนนั้น บ้านเวาะคนนู้น ไปนิกาฮฺกันที่ไหนก็ได้
                   กินอย่างที่เรากินก็เป็นไปไม่ได้ หมายถึงว่าพอ   อย่ามาท าที่บ้าน เพราะญาติๆ เขาจะกล่าวหาเอา

                                                                                       ิ
                                                                               ี
                   เราได้กินก็ต้องนึกว่าเขาได้กินด้วยหรอเปล่า ถ้า  ได้ว่าส่งลูกเรยนจบปรญญาแล้วให้ไปเป็น
                                                   ื
                                                                                   ื่
                   เราจะซื้อเสื้อก็ต้องนึกถึงเสื้อของเขาด้วย คงไม่  ภรรยาคนที่สอง เรองนี้สังคมเรายังรบไม่ได้
                                                                                                   ั
                   ต้องถึงขั้นว่า พอเราได้เสื้อมาตัวหนึ่ง เขาต้อง  ครับ
                                                                                                  ื่
                   ได้เสื้อตัวหนึ่ง เรากินจานหนึ่ง เขาก็กินหนึ่ง  ผู้วิจัย  :  ท าไมสังคมบ้านเราถึงมองเรองนี้เป็น
                   จาน ไม่ต้องขนาดนั้น แต่แค่นึกถึงกัน มีใจ       เรื่องลบเอาขนาดนั้นค่ะ

                     ื้
                   เออเฟื้อให้กัน แบ่งปันความรสึกกัน แค่นี้ก็     ผู้ใหสัมภาษณ์ :  สังคมเรากับเรองนี้มันเป็น
                                              ู้
                                                                                               ื่
                                                                      ้
                   พอแล้ว พอเรานั่งกินอาหารก็โทรไปหาหน่อย         บาดแผล อย่าไปว่าคนต่างศาสนิกเลย คนมุสลิม
                              ั
                   เขาหน่อย “อสสลามูอาลัยกุมฯ ท าอะไรอยู่ กิน     เองก็ยังไม่เข้าใจ เรองนี้มันเป็นบาดแผลใน
                                                                                    ื่
                   ข้าวหรอยัง” เขาก็จะถามว่า “กลับมากินบ้าน       สังคมมานาน เรายุคนี้จะมาล้างบาดแผลคงไม่
                          ื
                   ไหม” ผมบอกว่า “นี่เพื่อนฝูงนั่งเลี้ยงอาหารกัน  ง่าย รกษาไม่หายหรอก ต้องใช้เวลาเยียวยาอก
                                                                       ั
                                                                                                        ี
                   อยู่” เขาก็จะบอกว่า “ไม่เป็นไร” เขาก็จัดการ    นาน จะเปลี่ยนความคิดคนทั้งประเทศคงต้อง
                   ของเขาเอง ถามแค่นี้ก็พอแล้ว แม่บ้านเขาก็บอก    ใช้เวลา

                   ว่า แค่นี้ก็พอแล้ว ฉะนั้น ผมว่าแค่คนรอบข้าง    ผู้วิจัย  :  การเยียวยาที่ว่านี้ควรท าในรปแบบ
                                                                                                    ู
                   เพื่อนฝูง และคนในสังคม “ไม่เอาผิดแก่กัน”       ไหนค่ะ

                   สิ่งนี้เป็นคุณธรรมเบื้องต้น แค่นี้ก็พอแล้ว     ผู้ให้สัมภาษณ์ : ต้องออกมาพูดเรองนี้กันบ่อยๆ
                                                                                              ื่
                   ผู้วิจัย : การให้ความยุติธรรมในครอบครวใหญ ่    ถ้าถามว่าสื่อทีวีมุสลิมที่มีอยู่ตอนนี้ มีใครกล้า
                                                      ั
                   อย่างนี้ เป็นไงบ้างค่ะ                         มาพูดเรองนี้บ้าง ไม่มีเลย หากวันนี้มีทีวี
                                                                          ื่
                   ผู้ใหสัมภาษณ์ :  ในสิ่งที่เป็นวัตถุเราก็พยายาม  ดาวเทียมช่องไหนมาพูดเรองนี้ ผมว่าอาจโดน
                       ้
                                                                                         ื่
                                                  ื่
                   เคลียรให้ตัวเลขตรงกัน แต่ถ้าเป็นเรองจิตใจคง    ปิดไปก็ได้ เพราะผู้หญงโทรศัพท์มาประท้วง
                         ์
                                                                                      ิ
                                                 ่
                   เป็นไปไมได้หรอก เพราะมนุษย์ออนแอ เมื่อ         สั่งให้ปิด ผมว่าเรื่องนี้ถ้าคุยกันเยอะๆ ผู้หญงเขา
                                                                                                      ิ
                                          ี
                                                         ั
                   พอใจสิ่งใดจิตใจก็จะเอนเอยงไปทางสิ่งนั้น อน     อาจไม่เข้าใจ แต่ถ้าเรามาคุยกันวงเล็กๆ อย่างนี้
                   นี้เรื่องปกติ เหตุการณ์นี้ก็เคยเกิดขึ้นกับนะบี แต่  ถาม-ตอบไปมา ปัญหาที่เขาข้องใจอยู่เรอง
                                                                                                       ื่
                                                        ื่
                                          ี
                   เราจะไม่บอกว่านะบีล าเอยงน่ะ มันเป็นเรอง       อะไร เรองอะไรที่เขากลัว เราอธิบายให้เขาได้
                                                                         ื่
   424   425   426   427   428   429   430   431   432   433   434