Page 132 - 024

132

ี
ที่แต่ละฝ่ำยต้องกำร อย่ำงเช่น ถ้ำจะซื้อสิ่งของเครื่องใช้ ถ้ำบ้ำนอกหลังหนึ่งลูกมำกกว่ำ
ั
ั
ก็ควรจะซื้ออนใหญกว่ำ ก็ถือว่ำเหมำะสมส ำหรบเขำ บ้ำนเรำลูกสองคนก็ซื้ออนเล็ก
่
ั
กว่ำก็ไม่เป็นไร ขนำดนั้นก็เหมำะกับเรำแล้ว ไม่ใช่ว่ำต้องเป๊ะๆ เหมือนกันเสียทุกอย่ำง
ก็ไม่ใช่ (คุณฟำติหะฮฺ, 1 มกรำคม 2556)

2.1.2 การแบ่งเวลา

ั
ื่
ิ
เรองกำรบรหำรเวลำเป็นสิ่งที่ทุกครอบครวต่ำงให้ควำมส ำคัญเหมือนกัน และต่ำงก็
ั
ั
ตระหนักว่ำเป็นสิ่งจ ำเป็นที่จะบ่งชี้ถึงระดับควำมยุติธรรมของผู้น ำครอบครว แต่ในบำงครอบครวที่มี
ข้อจ ำกัดบำงประกำรก็จะใช้หลักควำมจ ำเป็นมำประกอบกำรพิจำรณำจัดแบ่งเวลำ โดยเน้นให้เกิด
ควำมลงตัวและเกิดควำมพอใจแก่ทุกฝ่ำย ดังที่กล่ำวว่ำ

ื่
“เรองของเวลำต้องแบ่งในส่วนของเวลำให้ชัดเจน ให้เกิดควำมยุติธรรม ให้เกิดควำม
พอใจกันทั้งสองฝ่ำย คนกลำงคือสำมีจะเป็นคนส ำคัญในกำรก ำหนดข้อตกลงรวมกัน
่
เน้นว่ำต้องให้ทั้งสองฝ่ำยพอใจยอมรบข้อตกลงตรงนี้ เขำจะเป็นคนคิดและก็มำเสนอ
ั
ให้บ้ำนที่หนึ่งว่ำ พอใจกับข้อตกลงนี้ไหม ถ้ำโอเคก็ไปยื่นข้อเสนอกับบ้ำนสองต่อ เมื่อ

ทั้งสองฝ่ำยยอมรบ ก็เดินตำมแผนที่วำงไว้ได้เลย สมมุติว่ำพอท ำไปแล้วซักพักเกิด
ั
ติดขัดก็ต้องลองมำคุยกันใหม่ ว่ำควรแก้ไขยังไงดี” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)

“ เรื่องที่ต้องให้ควำมยุติธรรมที่บอกได้ชัดเจนก็คือ หนึ่งในเรองของเวลำ กำรแบ่งเวลำ
ื่
อยู่กับแต่ละบ้ำน และก็สอง..เรื่องของนัฟเกำะฮฺที่จะให้เขำใช้จ่ำยในแต่ละเดือน แต่ตรง
นี้ก็ต้องดูควำมเหมำะสมอีกเหมือนกัน บ้ำนเขำมีลูกมำกกว่ำก็ควรจะได้มำกกว่ำ เรำลูก

น้อยกว่ำก็อำจได้น้อยกว่ำ แต่เรำก็อยู่ได้สุขสบำย...” (คุณฟำติหะฮฺ, 1 มกรำคม 2556)

“เรองเวลำส่วนใหญจะสงสำรบ้ำนที่สองมำกกว่ำเพรำะว่ำมีลูก และลูกเขำก็ยังเล็กอยู่
ื่
่
ื่
แต่ดีที่ภรรยำคนที่ 1 เขำจะไม่ติดใจเรื่องเวลำ คือเขำไม่มีปัญหำเรองที่ว่ำจะไปบ้ำนโน้น
กี่วันเขำแล้วแต่เรำ เขำเข้ำใจ” (คุณเฆำะซำลี, 25 มกรำคม 2556)

“ก็จะสลับวันกัน แต่ก็ไม่แน่นอน เรำก็เข้ำใจเขำ คือจะบอกว่ำวันจันทร์อยู่บ้ำนนี้ องคำร
ั
อยู่บ้ำนนั้น อย่ำงนี้ไม่ได้ เพรำะงำนของเขำต้องเดินทำง ต้องไปโน้นไปนี่ ในควำมเป็น
ื
้
ั
ภรรยำคือ เมื่อเขำกลับมำเรำก็พรอมจะต้อนรบก็พอ ไมจ ำเป็นต้องโทรตำมหรอจู้จี้ให้
เขำร ำคำญ” (คุณอะตีกะฮฺ, 28 ธันวำคม 2555)