Page 297 - 001

286

ปรีชา นุ่นสุข. (2549). เมืองโบราณอริกเมฑุ : ศูนย์กลางการค้าบนชายฝั่งตะวันออกของอินเดีย.
ม.ป.ท.

ผาสุข อินทราวุธ. (2542). ทวารวดี การศึกษาเชิงวิเคราะห์จากหลักฐานทางโบราณคดี.
กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสมัย.

ผาสุข อินทราวุธ. (2543). พุทธปฏิมาฝ่ายมหายาน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสมัย.
ุ
ผาสุข อินทราวุธ. (2545). อัฟกานิสถาน แหล่งผลิตพระพทธรูปองค์แรกในโลก, ศูนย์กลาง
พระพทธศาสนาที่แผ่ไปเอเชียกลาง-จีนเกาหลี-ญี่ปุ่น. อัฟกานิสถาน แหล่งผลิต
ุ
พระพุทธรูปองค์แรกในโลก, กรุงเทพฯ: มติชน.
ผาสุข อินทราวุธ. (2548). สุวรรณภูมิจากหลักฐานทางโบราณคดี. กรุงเทพฯ: ภาควิชา

โบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ั
พชรี สาริกบุตร. (2523) เทคโนโลยีสมัยโบราณ. ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี
มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ภัทรพร สิริกาญจนและคณะ. (2546). ความรู้พื้นฐานทางศาสนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เมธา เมธาวิทยกุล. (2525). ศาสนาเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ยวาหระลาล เนห์รู, กรุณา กุศลาสัย (แปล). (2515). พบถิ่นอินเดีย. กรุงเทพฯ: กมลากร.
ศรีสุพร ช่วงสกุล. (2543). อารยธรรมยุคใหม่ : Modern Civilization. สงขลา :

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่.
สาวิตรี เจริญพงศ์. (2544). ภารตารยะ อารยธรรมอินเดียตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงหลังได้รับเอก

ราช. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). ประวัติศาสตร์ศาสนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์รวมสาส์น.

สุภัทรดิศ ดิศกุล. (2534). ศิลปะอินเดีย. กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
ิ
สุภัทรา นีลวัชระ วรรณพณและศุภวรรณ ชวรัตนวงศ์. (2551). อินเดีย : อดีต-ปัจจุบัน.
กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุริยา รัตนกุล. (2546). อารยธรรมตะวันออก: อารยธรรมอินเดีย. นนทบุรี: บริษัทเพชรรุ่งการ
พิมพ์ จำกัด.

ิ
เอเดียน สนอดกราส. (2537). สัญลักษณ์แห่งพระสถูป. กรุงเทพฯ: โรงพมพ ์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.